Urodził się w 1924 roku, zmarł w 2004 roku. Skończył krakowską ASP i architekturę na Politechnice Krakowskiej. Był scenografem, malarzem i plakacistą. Jako jeden z niewielu artystów w Polsce w tamtych czasach sięgnął po komiks. "Janosik" został po raz pierwszy wydany w sześciu częściach w 1974 roku. Plansze w książkach były naprzemiennie czarno-białe i kolorowe. Blisko trzy dekady później ukazało się dwutomowe wydanie zbiorcze, z nowymi kolorami położonymi pod kierownictwem Skarżyńskiego przez Rafała Szłapę i Joannę Holeksę-Szłapę.
Graficznie "Janosik" łączy w sobie stylistykę zakopiańskich artystów z popartem. Rysunki są bardzo dynamiczne, artysta skupia się na efektownym, bardzo plastycznym i zaskakującym kadrowaniu. Koncepty postaci są oparte na bohaterach serialu telewizyjnym w reżyserii Jerzego Passendorfera, na podstawie scenariusza Tadeusza Kwiatkowskiego, który napisał także komiksową adaptację.
Komiks w Polsce przeszedł bez większego echa. Przyniósł mu to jednak uznanie zagranicą, między innymi nagrodę na XI Międzynarodowym Salonie Komiksu i Animacji w Lucce we Włoszech w 1975 roku. Po tym sukcesie narysował dla włoskich wydawnictw między innymi komiksy oparte na powieści Jana Potockiego "Rękopis znaleziony w Saragossie". Jeden z nich ("Historia kapitana Torlewy") ukazał się drukiem w Polsce w magazynie "Fan". We Włoszech Skarżyński wydał także album "Zapatan" na podstawie prozy Władysława Łozińskiego.
Artysta zilustrował także powieść Julio Cortazara "Fantomas przeciw wielonarodowym wampirom". Podobno pisarz wśród zagranicznych przekładów swojego działa cenił sobie najbardziej właśnie polską wersję. To ciekawa hybryda tekstu i komiksu: ilustracje były komiksowymi planszami, na których działa się część akcji.
Skarżyński narysował także 48-stronicowy komiks P.E. (akronim od "Pitekantropus erectus"), który opowiadał w postapokaliptycznej scenerii o rysowniku i jego lalce. Komiks był niemy i pozbawiony kadrów, a poszczególne sceny przenikały się nawzajem, tworząc jedną kompozycję. Album nigdy nie został wydany drukiem, plansze były za to wielokrotnie wystawiane w galeriach. Skarżyński narysował w podobnej stylistyce komiks o Caravaggiu, ale oryginały zaginęły na jednej z wystaw i album nigdy nie został wydany.
Jerzy Skarżyński pisał także teksty krytyczno-naukowe o komiksie i jego historii między innymi do "Przekroju", "Gazety Wyborczej" i komiksowych pism "AQQ”"oraz "KKK". Nigdy nie uważał się zawodowego rysownika komiksowego. Przede wszystkim był uznanym scenografem filmowym i teatralnym oraz malarzem i wykładowcą akademickim. Związany z Teatrem Starym w Krakowie, współpracował między innymi z Konradem Swinarskim, Zygmuntem Hübnerem i Jerzym Jarockim. Był członkiem II Grupy Krakowskiej, skupionej wokół Tadeusza Kantora. Projektował plakaty filmowe, teatralne i kabaretowe, robił ilustracje prasowe i książkowe. Pracował jako wykładowca na krakowskiej ASP.
Został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski i Złotym Krzyżem Zasługi.
Autor: Łukasz Chmielewski, grudzień 2013