Studia rozpoczął w 1994 roku w PWSSP im. W. Strzemińskiego w Łodzi w pracowni prof. Jacka Bigoszewskiego i kontynuował je od roku 1996 na ASP w Warszawie. Dyplom z wyróżnieniem uzyskał w pracowni prof. Zbigniewa Gostomskiego w 1999 roku. Od 2001 roku jest asystentem prof. Jacka Dyrzyńskiego w Pracowni Wiedzy o Działaniach i Strukturach Wizualnych na Wydziale Malarstwa ASP w Warszawie. Współpracuje z galerią lokal_30. Mieszka w Warszawie.
W 2005 roku był stypendystą Ministra Kultury. W tym samym roku otrzymał wyróżnienie w konkursie Bielska Jesień.
Jan Mioduszewski jest malarzem, który ograniczył pole reprezentacji na obrazach do konkretnego zbioru przedmiotów użytkowych - mebli. Maluje je realistycznie, w rozmaitych skrótach perspektywicznych. Jego prace sytuują się blisko obrazu-przedmiotu, są to obrazy-meble przedstawiające komody, krzesła, regały itp. do złudzenia przypominające prawdziwe sprzęty. Iluzję tę artysta podkreśla jeszcze przycinając podobrazia w kształty ukazanych w perspektywie konturów szafek, biurek czy etażerek, co przywodzi na myśl uprawiane w latach 60. XX wieku shaped-canvas paintings (obrazy kształtowane). Piotr Bazylko nazwał prace Mioduszewskiego "obrazo-rzeźbami".
Mioduszewski nie bez nostalgii wybrał jako wzór proste meble z płyty wiórowej w drewnopodobnej okleinie, produkowane masowo w epoce gierkowsko-gomułkowskiej, czyli w czasach jego dzieciństwa. Te tanie sprzęty, bez zbędnych ozdób, doskonale nadają się do geometrycznych operacji, jakie przeprowadza na nich Mioduszewski. Ideą artysty jest "chęć sprowadzenia obrazu do mebla, do przedmiotu, i pokazanie relacji człowieka z przedmiotem".
"Chodziło również o zrównanie płaszczyzny przedstawienia z przedstawieniem." - dodaje Mioduszewski - "Mój mebel jest konsekwencją pojawienia się obiektu minimalistycznego. Myślę o minimalistach amerykańskich. Tani, popularny mebel nadaje się do tego wyjątkowo dobrze - przez swoją prostotę, grę kątów, linii i płaszczyzn w przestrzeni jest jak rzeźba Kobro."
Mioduszewski jeszcze przed studiami zetknął się z twórczością polskiej awangardy międzywojennej, przede wszystkim z jej nurtem konstruktywistycznym. W łódzkim Muzeum Sztuki analizował dzieła m.in. Katarzyny Kobro, Władysława Strzemińskiego, Karola Hillera, a po przeprowadzce do Warszawy wybrał na ASP pracownię kontynuatora tej tradycji, Zbigniewa Gostomskiego. Konstruktywistyczne założenia, ideę obrazu-przedmiotu i geometryczne myślenie o płaszczyźnie płótna Mioduszewski połączył w swojej twórczości z elementami iluzjonistycznymi - hiperrealistycznym odtwarzaniem wrażenia głębi, mimetyzmem, tradycją trompe l'oeil i wizualnych konceptów manierystycznych malarzy. Jednym ze starych mistrzów, bardzo cenionym przez artystę, jest Cornelis Norbertus Gijsbrechts z Niderlandów, XVII-wieczny autor iluzjonistycznych płócien. Chociaż więc obrazy Mioduszewskiego naśladują kształty i faktury prawdziwych mebli, ich trzeci wymiar jest jedynie optyczną iluzją.
Pierwszy mebel artysty pojawił się między innymi jego pracami na wystawie dyplomowej zatytułowanej "Remont hotelu Bristol". Były tam również niewielkich rozmiarów trompe l'oeil, m.in. obraz-kałuża i obraz-ściana (płótno przedstawiające fragment odrapanej ściany z odłażącą tapetą).
W tym czasie Mioduszewski malował też na płytach werystyczne przedstawienia szat o skomplikowanych układach draperii. Podobrazia przycinał dokładnie w kształty zarysowane przez stroje postaci z obrazów Watteau, Boticellego czy Bouchera. Prace te ukazywały same szaty bez ludzi, po których pozostał tylko zastygły w tkaninach gest: taneczne pozy, ukłony, bieg. Do ich stworzenia zainspirował artystę wczesnośredniowieczny spór ikonoklastów z ikonofilami o kult wizerunku Boga i świętych.
Od 2002 roku Mioduszewski realizuje projekt artystyczny Fabryka mebli. Pierwszy raz został on pokazany w warszawskiej Galerii 3A przy okazji indywidualnej wystawy artysty. W tym okresie fascynowały go meble znalezione. Przynosił je do pracowni i przekształcał w rysunkach na kalce, które nakładał na siebie tak, że powstawały figury niemożliwe.
"W 2002 roku namalowałem serię mebli - wspomina Mioduszewski. - Pojawił się tytuł FABRYKA MEBLI. Tytuł poszedł na plakat, potem umeblowałem Galerię 3A... to już właściwie samo szło, jeśli jest taki obiekt, mebel, rzecz pochodzenia tajemniczego, to jak tu przygotowywać ekspozycję czy wieszać wystawę. Przesuwamy mebel, przenosimy mebel - w konsekwencji MEBLOWANIE GALERII. Niepostrzeżenie działalność rozwinęła się w skomplikowaną strukturę przedsiębiorstwa."
Po kilku latach działalności "Fabryki mebli" wątek ten stał się głównym tematem wystawy Mioduszewskiego w Galerii Białej w Lublinie (2009). Artysta zaaranżował w przestrzeni wystawienniczej wnętrze firmy meblarskiej za pomocą swoich obrazów, obiektów i fotografii. Nacisk został położony na wizualne aspekty funkcjonowania "fabryki": druki, sposoby identyfikacji, wykorzystywanie strategii marketingowych itp. W ten sposób powstała wieloskładnikowa wypowiedź o "Fabryce mebli" i mechanizmach, jakie nią rządzą.
Mioduszewski chętnie zestawia swoje obrazy-meble ze sprzętami zastanymi w różnych pomieszczeniach, nie tylko galeryjnych. W ten sposób "umeblował" np. gabinet rektora ASP, pokój z tradycyjną meblościanką czy mieszkanie swojego dziadka. Świadomie wywołuje dezorientację wrażeniem głębi swoich dwuwymiarowych prac, w sposób iluzoryczny meblując realne przestrzenie. Jego akcjom towarzyszy przewrotność oraz poczucie humoru; raz nawet wystawił namalowane meble przy podwórkowym śmietniku. Z tego, jak to nazwał artysta, "wywrotowego meblowania przestrzeni" pozostała dokumentacja zatytułowana Mebel z wizytą.
Twórca przyznaje, że bardzo ważna jest dla niego kontekstualizacja. Wycięte z płyty obrazy wchodzą bowiem w relacje z przedmiotami wokół nich, zaczynają za każdym razem nowe życie, dialog z przestrzenią. Wśród prac Mioduszewskiego znaleźć można również estetyczne tautologie - np. drewniane listwy pomalowane we wzór słojów drewna. Tworzy też obiekty-hybrydy, np. deskę, której jeden fragment jest prawdziwy, a drugi namalowany w ten sposób, że granica między nimi jest praktycznie nierozpoznawalna.
Mioduszewski zręcznie żongluje skrótami perspektywicznymi, zaburza ich reguły i logikę, tworząc czasami obrazy mebli, które zupełnie nie przypominają funkcjonalnych przedmiotów. W obrazie Sterta mebli (2003) artysta wykorzystał różnorodne fragmenty drewnopodobnej okleiny do wykonania płaskiej kompozycji z przenikających się konstrukcji, figur geometrycznych, z których każdą rządzi inna perspektywa. Praca Szafka (2004) powstała z naklejenia na płytę MDF, przyciętą do kształtu mebla, fotografii przedstawiającej artystę wciśniętego do wnętrza tytułowego mebla (zdjęcie jest dokumentacją performance Mioduszewskiego). Praca ta łączy w sobie trzy poziomy działalności artysty: wytwarzanie obiektów, fotografię i aktywność performatywną.
Grę z rzeczywistością Mioduszewski prowadzi bowiem również w akcjach nazwanych still-performances ("nieruchomymi performensami"), które odbywają się w przestrzeni publicznej lub w galeriach i mają na celu osiągnięcie przez artystę mimikry z otoczeniem. Mioduszewski przeprowadza je ubrany w ręcznie malowane kostiumy, jakby ubierał się w obraz. Kostiumy zasłaniają go całkowicie, łącznie z twarzą. Pierwsza była Ściana (2003), dziesięciogodzinny performance wykonany na ulicy Stalowej na warszawskiej Pradze w ramach festiwalu "Sąsiedzi dla sąsiadów". Przez cały ten czas Mioduszewski stał niemal bez ruchu pod fasadą praskiej kamienicy w kostiumie, który iluzjonistycznie odtwarzał kolor i fakturę ściany. Innym razem artysta w kostiumie pomalowanym w drewniane słoje, upodabniającym go do kłody drewna, zastygł stojąc lub leżąc wśród swoich prac, stapiając się z nimi. Mioduszewski nawiązuje w tego typu działaniach do "żyjących rzeźb" w wykonaniu Gilberta i George'a oraz do performensów Chrisa Burdena z lat 60. XX wieku.
Autor: Ewa Gorządek, grudzień 2010
Wybrane wystawy indywidualne:
- 2010 - lokal_30_warszawa_london (z Karoliną Zdunek)
- 2010 - "Firma", Galeria Biała, Lublin
- 2009 - "Nauka/Edukacja", Centrum Rzeźby Polskiej, Orońsko
- 2006 - "Korytarz", CSW Zamek Ujazdowski, Warszawa
- 2005 - Galeria Działań, Warszawa
- 2005 - "Ostateczne pożegnanie z meblościanką", Galeria Entropia, Wrocław
- 2002 - "Fabryka mebli", Galeria 3A, Warszawa
- 2001 - Galeria Działań,Warszawa
- 2001 - "Sen architekta", Galeria im. Antoniego Rząsy, Zakopane
- 2001 - Rysunki, Galeria Kuchnia, Warszawa
Wybrane wystawy zbiorowe:
- 2006 - Galeria Wieża Ciśnień, Konin
- 2006 - ViennaFair, lokal_30, Wiedeń
- 2006 - Galerie Melnikov, Heidelberg
- 2005 - "Obraz świata i świat obrazu", Instytut Maxa Plancka, Berlin
- 2005 - Galeria DAP, Warszawa
- 2005 - Harnack-Haus, Berlin, Niemcy
- 2005 - Galeria Stefan Szydłowski, Warszawa
- 2004 - "Przemiany", Galeria Ericsson, Warszawa
- 2004 - ZOR w Laboratorium, Laboratorium CSW, Warszawa
- 2004 - Park Galery, Falkrik, Szkocja
- 2003 - Królikarnia, Warszawa
- 2003 - Galeria Aula, ASP, Warszawa
- 2003 - Galeria Stefan Szydłowski, Warszawa
- 2003 - "Stan wojenny", ZOR, Warszawa
Udział w festiwalach:
- Sąsiedzi dla Sąsiadów, Warszawa (2003,2004,2005,2006),
- Sezon Polski we Francji, Nova Polska, Lille (2004),
- Festiwal Terra Polska, Berlin, Niemcy (2006)
- Biennale Bielska Jesień, Bielsko Biała (2005)
- Supermarket Sztuki, Warszawa (2005).
Nieruchome performensy:
- Ściana, Warszawa, ul.Stalowa 10 (2003)
- Sąsiedzi dla Sąsiadów, Warszawa, (2003)
- Rzeźba, ZOR, Warszawa (2003)
- Meuble humain, Lille (2004)
Działania w przestrzeni publicznej i interwencje:
- Meble na śmietniku, Nowolipie, Warszawa (2002),
- Mebel z wizytą, prywatne mieszkania, Warszawa (2002),
- Zakład Renowacji Mebli Tapicerskich Stolarskich Karola Markiewicza, Warszawa (2004).