Kompozytor, skrzypek i wiolonczelista. Urodzony 13 stycznia 1824 w Warszawie, zmarł 14 października 1857 tamże.
Kompozytor, skrzypek i wiolonczelista. Urodzony 13 stycznia 1824 w Warszawie, zmarł 14 października 1857 tamże.
Początkowo uczył się gry na fortepianie u Wincentego Szaniora, następnie pobierał lekcje gry na skrzypcach pod kierunkiem Bułakowskiego i Jana Hornziela. Od czternastego roku życia śpiewał w amatorskim chórze Józefa Krogulskiego przy kościele ojców Pijarów. W 1842 rozpoczął naukę gry na wiolonczeli u Józefa Szablińskiego, później kontynuował ją pod kierunkiem Adama Hermana. Lekcji harmonii i kontrapunktu udzielał mu August Freyer, zaś kompozycji Karol Kurpiński.
Twórczość kompozytorską rozpoczął od tanecznych utworów fortepianowych. W 1842 opublikował pierwszy zbiór swoich pieśni. Wiele z nich nawiązywało do polskiej muzyki ludowej (zwłaszcza z Mazowsza), którą kompozytor poznawał podczas wędrówek z poetami - Teofilem Lenartowiczem i Cyprianem Kamilem Norwidem, malarzem Wojciechem Gersonem i badaczem folkloru Oskarem Kolbergiem. W 1847 udzielał lekcji gry na fortepianie, skrzypcach oraz wiolonczeli. W 1848 wyjechał w charakterze prywatnego nauczyciela muzyki do majątku Kretkowskich w Kamiennej na Kujawach. Po dwóch latach powrócił do Warszawy i objął posadę wiolonczelisty w Orkiestrze Teatru Wielkiego.
W 1852 zapadł na gruźlicę. Leczył się u znakomitego lekarza Tytusa Chałubińskiego, lecz choroba czyniła głębokie postępy. Ostatnią próbą ratunku miała być kuracja za granicą. W 1855 ogłosił prenumeratę na cykl pieśni "Śpiewy polskie", w celu zdobycia środków na leczenie. Dzięki nim we wrześniu 1856 wyjechał do Włoch (Triest, Wenecja, Rzym), następnie do Paryża i Niemczech (uzdrowisko w Ems). Ponieważ stan jego zdrowia nadal się pogarszał, w lipcu 1857 powrócił do Warszawy.
Ważniejsze kompozycje:
- pieśni na głos solo i fortepian:
- Kalina, słowa Teofil Lenartowicz
- Duch sieroty, słowa Teofil Lenartowicz
- Gołąbek, słowa Teofil Lenartowicz
- Hej, do tańca dziewuchy, mazur, słowa Teofil Lenartowicz
- Módl się, słowa Teofil Lenartowicz
- Żal Turczynki, słowa Aleksander Chodźko
- Pieśń minstrela, słowa Walter Scott
- Wspomnienie. Triolet, słowa Antoni Baranowski
- Pieśń z wieży, słowa Adam Mickiewicz
- Pieśń wschodnia, słowa Aleksander Chodźko
- Panna młoda, słowa Włodzimierz Wolski
- Do Helenki, słowa Johann Wolfgang von Goethe
- Ułan, słowa Johann Wolfgang von Goethe
- Nowa miłość, słowa Johann Wolfgang von Goethe
- Łza, słowa Julian Korsak
- Ukrainiec, słowa Aleksander Chodźko
- Młoda matka, słowa Włodzimierz Wolski
- Powiśle, słowa Karol Kucz
- Chociaż to życie idzie po grudzie, polonez, słowa Wincenty Pol
- Do bociana, słowa Stanisław Jachowicz
- Kujawiak 'A tam w karczmie', słowa Jan Kanty Gregorowicz
- Rosa, słowa Stanisław Jachowicz
- Tęsknota dziewczyny, słowa Teofil Lenartowicz
- Anioł i pacholę, słowa Wincenty Pol
- Już nie powróci, słowa Fryderyk Skarbek
- Melodia, słowa Thomas Moore
- Prośba dziewczęcia, słowa Teofil Lenartowicz
- Rozmowa ze słowikiem, słowa Teofil Lenartowicz
- Śpiew żniwiarki, słowa Władysław Syrokomla
- Trzy pieśni z 'Lirenki', słowa Teofil Lenartowicz
- Wspomnienie, słowa Aleksandr Puszkin
- Drzym sobie duszo, słowa Edmund Wasilewski
- Tęskne chłopię, słowa Felicjan Medard Faleński
- Zozulicz, dumka, słowa Józef Bohdan Zaleski
- Śpiew masek z 'Marii', słowa Antoni Malczewski
- Hymn Gutenberga, słowa Teofil Lenartowicz
- Krakowiak 'Zapomniane skrzypki moje', słowa Edmund Wasilewski
- Wilia, słowa Adam Mickiewicz
- Nad Wisłą, słowa Teofil Lenartowicz
- Światło spadające, słowa Seweryn Kapliński
- na fortepian:
- Polonez
- Dwa mazury
- Mazur
- Trzy mazurki
- Pieśń bez słów
- na chór i orkiestrę:
Autor: Małgorzata Kosińska, Polskie Centrum Informacji Muzycznej, Związek Kompozytorów Polskich, grudzień 2006.