Skrzypek i kompozytor. Urodził się w 1902 roku w Warszawie, zmarł w 1977 roku w Stanach Zjednoczonych.
-
Urodził się w rodzinie o tradycjach muzycznych. Matka pochodziła ze znanego klezmerskiego rodu Melodystów, a ojciec był pierwszym flecistą Opery Warszawskiej (zmarł za pulpitem podczas przedstawienia, kiedy Henryk miał 2 lata). Jego bratem był zamordowany w Treblince skrzypek Artur Gold.
Edukacją Henryka Golda zajął się wuj z Rosji, który wysłał chłopca do Konserwatorium im. Aleksandra Głazunowa, a następnie do klasy Stanisława Barcewicza w Konserwatorium Warszawskim. Artysta już w wieku 17 lat grał jako skrzypek w orkiestrze Filharmonii Warszawskiej oraz dyrygował orkiestrą wojskową, a staranna edukacja i talent otwierały mu drzwi do kariery wirtuozowskiej.
Henryk Gold zainteresował się także muzyką rozrywkową. Na początku lat dwudziestych założył orkiestrę taneczną Henry (początkowo pod nazwą Orkiestra Taneczna Henryka Golda), z którą około 1925 roku dokonał swych pierwszych nagrań w Syrenie Rekord oraz na płytach Aqtuelle wydawanych przez firmę A. Klimkiewicza. Zespół występował w najlepszych lokalach stolicy: w słynnej kawiarni "Ziemiańska", w klubie nocnym "Adria" oraz w teatrze rewiowym "Morskie Oko”, Hotelu "Bristol”, a jako Radiowy Kwintet Henryka Golda współpracował też z Polskim Radiem. W 1931 roku wystąpił ponadto w filmie "Niebezpieczny romans" (reż. Michał Waszyński). Muzyka i zespół artysty zdobyły popularność w całym kraju, zyskując uznanie nawet Karola Szymanowskiego. Była to zarazem jedna z najlepszych orkiestr tanecznych w międzywojennej Polsce, a jej pierwszą poważną konkurencją stała się dopiero formacja Henryka Warsa u szczytu swej świetności pod koniec lat trzydziestych.
Do 1935 roku Henryk Gold był kierownikiem muzycznym oraz głównym dyrygentem orkiestr nagrywających dla kombinatu fonograficznego przy ul. Płockiej 13 w Warszawie (mieściły się tam wytwórnie: Parlophon, Columbia i Odeon). Rok później został etatowym dyrygentem orkiestry wytwórni płytowej Syrena Rekord. Komponował głównie utwory do tańca: walce, tanga, fokstroty oraz piosenki, m.in. "Jaśminy", "Nie odchodź ode mnie", "Szkoda twoich łez, dziewczyno", "Tęsknota".
Kiedy wybuchła II wojna światowa, uciekł do Związku Radzieckiego, gdzie wraz z Jerzym Petersburskim założył wielką orkiestrę jazzowo-symfoniczną. Od 1942 roku służył w stopniu sierżanta w Polskich Siłach Zbrojnych w ZSRR, następnie w Wydziale Propagandy i Oświaty Dowództwa Armii Polskiej na Wschodzie. W kwietniu 1942 roku dołączył do orkiestry Henryka Warsa, będącej częścią teatru polowego Polish Parade przy Armii Polskiej generała Władysława Andersa. Wraz z nią przeszedł cały szlak bojowy II Korpusu, tworząc reprezentacyjny zespół Dowództwa w składzie: Henryk Gold – skrzypce, Jerzy Petersburski – fortepian, Fred Melodyst – wiolonczela. Trio koncertowało m.in. w Tel Awiwie, Bagdadzie i Teheranie.
Po wojnie Henryk Gold ponownie znalazł się w Palestynie, gdzie zyskał rozgłos wśród społeczności żydowskiej jako autor przebojów: "Arcenu ha-ktantonet" (hebr. "Nasz malutki kraj"), "Ruach" (hebr. "Wiatr"), "Szalom" (hebr. "Pokój"). W 1953 roku artysta wyemigrował do Stanów Zjednoczonych, gdzie prowadził orkiestrę taneczną w Nowym Jorku. Tam też spędził resztę życia. Zmarł w 1977 roku.
Źródło: www.diapozytyw.pl, wrzesień 2009; aktualizacja: JZ, lipiec 2021.