Rzeźbiarz niderlandzki czynny we Wrocławiu. Urodził się w 1. połowie XVI wieku, zmarł po 1581 roku.
Hans Fleiser (Fleischer) zwany Gruyter (Grutter, Greuter) pochodził z Nijmegen w Niderlandach. Razem z bratem Michaelem pojawił się we Wrocławiu w 1553 roku. Hans pozostał w stolicy Dolnego Śląska i przyjął po dziesięciu latach prawa miejskie, natomiast Michael wzmiankowany był później w Legnicy. W latach 1558-1559 Hans Fleiser wykonał szereg prac dla wrocławskiego ratusza. W 1570 roku jest wzmiankowany razem z malarzem Tobiasem Fendtem jako wykonawca chrzcielnicy do kościoła św. Marii Magdaleny. Zmarł po 1581 roku, choć niektórzy próbują wiązać z nim monogram "HF 1582" umieszczony na ołtarzu w kaplicy zamkowej w Starych Hradach (Czechy).
Do dzieł pewnych Hansa Fleisera należą dekoracje rzeźbiarskie oraz dwie figury rycerzy wykonane w latach 1558-1559 dla ratusza we Wrocławiu. Figury zostały umieszczone w elewacji wieży. Kolejne potwierdzone dzieło to chrzcielnica z kościoła św. Marii Magdaleny (obecnie na ekspozycji w Muzeum Narodowym we Wrocławiu), wykonana w 1570 roku razem z malarzem Tobiasem Fendtem.
Większość artefaktów, które uważa się za dzieła Hansa Fleisera, została mu przypisana. Należą do nich wrocławskie epitafia: Simona Ashelma (ok. 1559), Andreasa Hertwiga (ok. 1560), Daniela Rehdiggera (po 1563), Christopha Gebinhofera (1564), Daniela Schillinga (1567) - wszystkie z kościoła św. Elżbiety, oraz figury z epitafium Burghausów (1560-1565), obecnie we wrocławskim Muzeum Narodowym. Z twórczością Fleisera wiąże się również nagrobek ks. Karola Krzysztofa Podiebrada (1579) w kościele św. Jana w Oleśnicy.
Niderlandzki artysta tworzył przede wszystkim w piaskowcu. Za jego jedyne dzieło drewniane należy uznać obudowę epitafium Naucków w Świdnicy (ok. 1567), przy którym współpracował z Tobiasem Fendtem.
Ze względu na stosunek liczby dzieł pewnych do atrybuowanych bardzo trudno wypowiedzieć się na temat stylistyki rzeźby Fleisera. Bez wątpienia był on pierwszym rzeźbiarzem, który sprowadził do Wrocławia nowe niderlandzkie motywy dekoracyjne w duchu Cornelisa Florisa. W ten sposób przełamany został monopol ornamentyki włoskiej, stosowanej przez rzeźbiarzy tworzących dzieła o coraz niższym poziomie. W rzeźbie dolnośląskiej pojawiły się epitafia o rozbitej strukturze lub nawet niearchitektoniczne - ornamentalne. Typ ten jednak nie przyjął się na dłużej. Struktury epitafiów podtrzymywane są pilastrami hermowymi. Ornamentyka warsztatu Fleisera koncentruje się na motywach pęków owoców, masek oraz dekoracjach okuciowo-zwijanych. Na tym tle wyróżnia się epitafium Schillingów z poziomo leżącą figurą in transi oraz nagrobek ks. Podiebrada z posągiem zmarłego stojącym w niszy. Figury warsztatu Fleisera mają poprawne proporcje oraz delikatne, niemal kobiece, rysy twarzy (zwłaszcza hermy).
Hans Fleiser wprowadził nową jakość do środowiska rzeźbiarskiego Wrocławia. Był zarazem jednym z pierwszych artystów urodzonych w Niderlandach osiadłych na Dolnym Śląsku. Dokonana przez niego zmiana na polu ornamentyki zbudowała bazę dla warsztatów na następne pół wieku.
Autor: Jakub Jagiełło, listopad 2010