Teoretyk muzyki, organista, kompozytor i pedagog. Urodzony 10 stycznia 1914 w Borkach, zmarł 31 lipca 2007 w Łodzi.
-
Studiował w Państwowym Konserwatorium Muzycznym w Warszawie: teorię muzyki i kompozycję pod kierunkiem Kazimierza Sikorskiego oraz grę na organach w klasie Bronisława Rutkowskiego. W 1947 uzyskał dyplomy w zakresie gry na organach i teorii muzyki w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Łodzi.
Jeszcze w latach 1936-39 był organistą w Szpitalu św. Ducha w Warszawie oraz nauczycielem chorału gregoriańskiego w Seminarium Duchownym księży Marianów. W latach 1939-41 pracował jako organista w kościele oo. Jezuitów. Od 1939 był członkiem Związku Walki Zbrojnej (później AK), a po wyjeździe z Warszawy w 1941 został organistą w Ostrowcu Świętokrzyskim. Po wojnie przeniósł się do Bydgoszczy, gdzie do 1947 był nauczycielem gry na organach i przedmiotów teoretycznych w szkole muzycznej II stopnia. W 1947 zamieszkał w Łodzi. Pracował jako nauczyciel w Państwowej Średnie Szkole Muzycznej, w której w latach 1950-53 pełnił również funkcję dyrektora. W latach 1953-57 był dyrektorem Państwowej Podstawowej Szkoły Muzycznej oraz Państwowego Liceum Muzycznego w Łodzi. Od 1949 wykładał w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej, kształcąc kolejne pokolenia teoretyków muzyki. Od 1957 do 1978 piastował jednocześnie stanowisko prorektora, w latach 1960-80 był również kierownikiem Katedry Teorii Muzyki i Kompozycji, w latach 1978-80 dziekanem Wydziału Teorii Muzyki i Kompozycji. W 1995 otrzymał tytuł profesora.
Badania nad muzyką dawną prowadzone przez Franciszka Wesołowskiego od początku lat 60. zaowocowały dziesiątkami prac naukowych i popularno-naukowych publikowanych w kraju oraz za granicą (ponad 80 artykułów). Z jego inicjatywy w Akademii Muzycznej w Łodzi zorganizowano cykl międzynarodowych sesji muzykologicznych, a w 1986 powołano do życia Zakład Muzyki Dawnej, który w 1994 stał się częścią Katedry Organów, Klawesynu i Muzyki Dawnej. W 1992 przyczynił się do powstania Oddziału Łódzkiego Polskiego Towarzystwa Muzyki Dawnej. Napisał wiele podręczników, m.in. "Zasady muzyki", "Materiały do ćwiczeń harmonicznych", "Nauka harmonii", "Materiały do nauki o skalach muzycznych", "Materiały do kształcenia słuchu z zasadami muzyki".
Był członkiem-założycielem Stowarzyszenia Polskich Artystów Muzyków SPAM, Łódzkiego Towarzystwa Muzycznego, Stowarzyszenia Przyjaciół Opery w Łodzi, Rady Wyższej Szkolnictwa Artystycznego i Łódzkiego Towarzystwa Naukowego.
Franciszek Wesołowski został uhonorowany wieloma nagrodami i odznaczeniami, m.in.: Nagrodą SPAM, Nagrodą Muzyczną miasta Łodzi, Nagrodami Ministra Kultury i Sztuki, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. W 1999 Akademia Muzyczna w Łodzi przyznała mu tytuł doktora honoris causa.
Ważniejsze kompozycje:
- Pieśń do św. Cecylii na czterogłosowy chór mieszany a cappella (1933)
- Msza łacińska na czterogłosowy chór męski a cappella (1935)
- Ej, owiecki leciały na głos z fortepianem (1936)
- Śpiwam ja se śpiwam na głos z fortepianem (1936)
- Wariacje na organy solo (1937-38)
- Kwartet smyczkowy (1938)
- Preludium i fughetta na organy solo (1939)
- Allegro sonatowe na organy solo (1939)
- Regina Caeli laetare na czterogłosowy chór mieszany i organy (1942)
- Ecce Sacerdos magnus na czterogłosowy chór mieszany i organy (1942)
- Wesoły nam dziś dzień nastał na czterogłosowy chór żeński a cappella (1944)
- Królu wieczności i czasu na czterogłosowy chór z organami (1988)
- Trzydzieści małych preludiów i fughett na organy solo (1993)
- O, Chryste, zawsze króluj nam na sopran solo z organami (1994)
- Dałeś nam siebie na alt solo i czterogłosowy chór z organami (1996)
- Czterdzieści osiem drobnych utworów na organy (1996-98)
- O Jezu mój, padam kornie na czterogłosowy chór z organami (1998)
Źródło: www.polmic.pl, styczeń 2006; aktualizacja: sierpień 2007.