Rzeźbiarz, urodzony w 1866 w Poznaniu, zmarł w 1917 tamże.
Wywodził się z rodziny bawarskiej osiadłej w Wielkopolsce w XVIII wieku. Studiował pod kierunkiem Mariana Jaroczyńskiego w Poznaniu a następnie w akademiach w Berlinie i Monachium oraz Académie Julian w Paryżu. Po studiach przebywał głównie w Berlinie, gdzie był współzałożycielem polskiego kabaretu artystycznego w Café des Westens (Berlin-Charlottenburg). Od 1913 roku mieszkał w Poznaniu. Był członkiem Towarzystwa Artystów Polskich "Sztuka" oraz prezesem Koła Artystów Polskich w Poznaniu.
W swej twórczości Flaum początkowo hołdował akademickiemu realizmowi, czego dowodem było popiersie portretowe wystawione na I Wystawie Sztuki Polskiej w Krakowie w 1887 roku. Wkrótce jednak skłonił się ku symbolizmowi, kształtując swe rzeźby w sposób bardziej szkicowy i swobodny wykazujący wpływ dzieł Auguste'a Rodina. Główną inspiracją twórczości Flauma stał się wówczas program artystyczny propagowany przez zaprzyjaźnionego z artystą Stanisława Przybyszewskiego. Ważną rolę odegrały również fascynacje literaturą skandynawską - H. Ibsenem, A. Strindbergiem i G. Hanssonem.
W pracach Flauma powstałych po 1900 roku wyodrębnia się grupa rzeźb o tematyce erotyczno-symbolicznej, m. in. Płeć (Das Geschlecht), Na skale, Pocałunek. Na specjalną uwagę zasługuje dzieło zatytułowane Wizja I (zwana też Marzeniem) z 1905 roku. W sposób metaforyczny ukazany jest tu bowiem rzeźbiarz, który pragnąc wcielić w kamień swą wizję, stacza walkę z materią kamienia. Wizja I jest bodaj najwcześniejszym przykładem utworu o charakterze autotematycznym w rzeźbie polskiej.
W rzeźbach powstałych około 1910 roku, takich jak Chmura (Obłok) Flaum stosował formy zbliżające się do granicy abstrakcji - pierwiastek figuralny jest w nich bowiem coraz bardziej umowny, zdaje się niknąć w mgławicy form bezprzedmiotowych.
Zachowane dzieła artysty znajdują się w Muzeum Narodowym w Poznaniu.
Podstawowa bibliografia:
- Dobrowolski T., "Sztuka Młodej Polski", Warszawa 1963
- "Słownik artystów polskich i obcych w Polsce działających. Malarze, rzeźbiarze, graficy", t. II, Wrocław 1975 (Ligia Wilkowa).
- Szubert Piotr, "Rzeźba przełomu XIX i XX wieku", Warszawa 1995.
Autor: Piotr Szubert, Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie, marzec 2002.