Rzeźbiarz rokokowy czynny w Warszawie w 3. ćwierci XVIII w.
Niewiele wiadomo o Vogcie. Zapewne przybył z Niemiec Południowych. W źródłach warszawskich notowany jest w latach 50. XVIII w. Wiadomo, że pracował dla Radziwiłłów oraz Jana Klemensa Branickiego (dzieła nie zachowane) w Białymstoku.
Do nielicznych zachowanych dzieł Vogta zalicza się m.in.: ambonę w kolegiacie (obecnie katedrze) w Łowiczu oraz drewniane figury ołtarzowe (święci Hieronim i Jan Chryzostom) z nieistniejącego kościoła bernardynów tamże (uszkodzone; dziś: Płock, Muzeum Diecezjalne) - 1755.
Wiadomo, iż Vogt pracował w drewnie, kamieniu i stiuku. Jak potwierdzają uszkodzone, pozbawione polichromii i kredowego podkładu rzeźby w Płocku, artysta ciął drewno swobodnie i jakby pośpiesznie, opracowując figury sumarycznie, wypracowanie detalu pozostawiając wykończeniowej fazie nakładania polichromii. Sposób modelowania szat oraz pozy wielu figur zapożyczone są często od innego warszawskiego rzeźbiarza Johanna Georga Plerscha. Draperie postaci Vogta są jednak cieńsze i mniej poruszone niż u domniemanego mistrza, odznaczają się większą płynnością form (np. figura św. Jana Nepomucena z baldachimu łowickiej ambony).
Autor: Paweł Freus, listopad 2007.