Założycielem i pierwszym dyrygentem zespołu był Piotr Maszyński - kompozytor, dyrygent i pedagog związany z Warszawskim Towarzystwem Śpiewaczym "Lutnia". W okresie międzywojennym chórem dyrygowali także: Feliks Rybicki, Jan Maklakiewicz i Tomasz Kiesewetter. Program wykonywany przez zespół obejmował wtedy przede wszystkim pieśni ludowe i patriotyczne.
Działalność Chóru została przerwana w 1939 roku i dopiero w 1956 roku z inicjatywy Rady Uczelnianej Zrzeszenia Studentów Polskich przy Uniwersytecie Warszawskim powstał nowy zespół. Funkcja kierownika artystycznego została powierzona Edwardowi Jozajtisowi. Repertuar Chóru z pierwszych lat działalności zawierał pieśni Krzyńskiego, Maszyńskiego oraz opracowania utworów Chopina i Brahmsa.
Od roku 1960 Chór Uniwersytetu Warszawskiego wyraźnie podnosił swój poziom artystyczny. Stało się tak niewątpliwie za sprawą nowego kierownika i dyrygenta - Zbigniewa Soji. Zespół koncertował w kraju oraz wyjechał na swoje pierwsze tournée zagraniczne do NRD. W roku akademickim 1963/64 dyrygentem został Mirosław Perz - muzykolog i miłośnik muzyki dawnej, który "zaraził" swoją pasją cały zespół. W związku z tym zmienił się radykalnie repertuar. Chór zaczął śpiewać utwory między innymi G. de Machauta, H. Purcella, A. Scarlattiego, C. Monteverdiego, J. S. Bacha, a z kompozytorów polskich: Mikołaja Gomółki, Wacława z Szamotuł i Bartłomieja Pękiela. Zespół odniósł także pierwsze poważniejsze sukcesy na konkursach chóralnych (I miejsce w Konkursie Chórów Amatorskich o Złoty Laur XX-lecia PRL w 1965 roku, II miejsce w Konkursie Chórów Studenckich "Polska Muzyka Dawna" w 1967 roku), jednocześnie koncertując w kraju i za granicą - jesienią 1967 roku w ZSRR i Finlandii.
W roku akademickim 1968/69 kierownictwo artystyczne zespołu objął absolwent dyrygentury warszawskiej Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej Maciej Jaśkiewicz. Czasy jego dyrygentury to pasmo kolejnych sukcesów Chóru Akademickiego. Zespół uczestniczył w wielu konkursach w kraju i za granicą, na których zdobywał najważniejsze nagrody. Największym osiągnięciem było zajęcie I miejsca w kategorii chórów mieszanych i nagrody "International Trophy" Stalowy Kamerton w Middlesborough. Chór koncertował w kraju w filharmoniach Łodzi, Częstochowy, Lublina i Kielc. Wyjeżdżał również na występy do Szwajcarii, Estonii i Wielkiej Brytanii.
W 1972 roku na stanowisko kierownika artystycznego powrócił Mirosław Perz. Kontynuował on pracę z Chórem zgodnie z wcześniej obranym kierunkiem, umożliwiając jednocześnie pracę z zespołem młodym, utalentowanym dyrygentom - m. in. Adamowi Chmielowcowi.
W 1979 roku nowym szefem zespołu został Andrzej Banasiewicz, który poszerzył repertuar Chóru o pozycje dotąd nie wykonywane w Polsce. Zespół zdobył kolejne nagrody i wyjechał na tournée do Holandii i Hiszpanii.
W okresie stanu wojennego Chór został oficjalnie rozwiązany. Jednak próby odbywały się konspiracyjnie w mieszkaniach chórzystów, ale miały raczej charakter spotkań towarzyskich.
Po zmniejszeniu restrykcji stanu wojennego od roku 1982 zespół rozpoczął współpracę z Kazimierzem Bukatem. Brał udział w kolejnych konkursach chóralnych i koncertował za granicą we Włoszech i Hiszpanii.
W roku 1986 nowym dyrygentem zespołu został Janusz Wiliński. Chór uczestniczył w zagranicznych konkursach chóralnych i krajowych. 14 czerwca 1987 roku zespół śpiewał podczas uroczystej mszy koncelebrowanej przez Ojca Świętego Jana Pawła II na zakończenie 2. Krajowego Kongresu Eucharystycznego.
Na początku 1988 roku Chór wyjechał na ponowne tournée do Finlandii.
Od 1989 roku dyrygentem Chóru zostaje Andrzej Borzym, absolwent Akademii Muzycznej w Warszawie ze specjalnością "chóralistyka". Pod jego kierownictwem zespół koncertował w Hiszpanii i Portugalii, Niemczech i Holandii.
Od września 1999 kierownikiem artystycznym Chóru Uniwersytetu Warszawskiego jest Szymon Paczkowski (od lat wspierający Chór swym doświadczeniem i wiedzą).
Źródło: Polskie Centrum Informacji Muzycznej, Związek Kompozytorów Polskich, styczeń 2002