Laureatka Nagrody im. Kazimiery Iłłakowiczówny za najlepszy debiut poetycki 2009 (Biała książka) oraz poznańskiego Medalu Młodej Sztuki w dziedzinie literatury. Absolwentka Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu. Współpracuje z galerią LETO w Warszawie.
Rolando debiutowała zbiorem opowiadań Rozmówki włoskie, inspirowanym arcydziełami malarstwa włoskiego, lecz nie odżegnującym się przez to od opisywania współczesności. Jak pisze Krzysztof Lisowski, "Koncept polega na nagłym i zaskakującym kojarzeniu faktów z dawnych epok, historii sztuki, niedawnej przeszłości". W książce znajduje się również kilkanaście grafik artystki.
Później Rolando tworzyła przede wszystkim poezję, od razu dającą się rozpoznać dzięki długiej frazie i charakterystycznemu stylowi. Podstawową grą językową, jaką uprawia narratorka Białej książki, jest ciągła oscylacja pomiędzy nieuchronnym patosem z jednej strony a surrealistycznym obrazowaniem, ironią i nowoczesnym słownictwem z drugiej.
Dante rozpoczynał swoją wędrówkę w życia połowie, w ciemnym lesie, ścigany przez niebezpieczne symboliczne zwierzęta. Podobny jest punkt wyjścia poematu Rolando, choć jej narratorka ma jeszcze czas na Usprawiedliwienie i na Strojne przygotowania. Dalej następuje rozwiązanie fabularne stylu wizji mistycznych dawnej poezji (przychodzi na myśl Pochodnia Miłości Bożej z piącią strzał ognistych Kaspra Twardowskiego). Bohaterka na leśnej drodze spotyka Oblubieńca pisanego wielką literą, co zapewne ma odsyłać do tradycji interpretacji Pieśni nad Pieśniami czyniących z uczestniczki takiego spotkania personifikację duszy. Pod wpływem pozdrowienia Oblubieńca bohaterka zostaje rozszczepiona na trzy inkarnacje, kolorystycznie dopasowane do odwiedzanych zaświatowych stref (stylizowany na bezdomnego Blu w niebie, chłodna Bianca w wybielającym dusze czyśćcu, ciemna Bruna od rzymskich orgii w piekle).
Cała następująca dalej wizja zaświatów zostaje przefiltrowana przez ich emocje. I chyba tutaj pojawia się najbardziej zasadnicza różnica w stosunku do pierwowzoru. Już po tytułach poszczególnych pieśni widać celebrację autorskiego głosu i gestu: "Blu śpiewa dla dwuosobowej publiczności, Bianca kręci się czwarty raz wokół, Bruna nasłuchuje bóstw spokrewnionych, Bruna śpiewa pierwszą pieśń wojenną". W Boskiej Komedii wzruszenia Dantego były tonowane przez obecność bardziej neutralnych przewodników.
W tomie Modrzewiowe korony Rolando nie proponuje czytelnikom linearnego mniej więcej poematu, lecz rozgałęziający się cykl. Podobna wydaje się jednak pozycja podmiotu. Jego rozwarstwienie następuje w wierszu Złoty ordnung, przy czym kolejne możliwe inkarnacje są powiązane ze stronami świata, na przykład "Z Północy jestem Centralnym Ogrzewaniem dla Króla Prus / układam - rozkładam się przyzwoicie, chłód rozwiązuje mi usta". Przez te tożsamości, niczym przez filtry, przepuszczane są przy tym te same motywy, więc jeśli pojawia się Odległość zmierzona na Zachodzie, to można się spodziewać również utworu zatytułowanego Odległość zmierzona z pruską dokładnością oraz nieco bardziej nazewniczo oddalonych wariacji południowej i wschodniej.
Białą książkę przypomina również ciągłe podkreślanie roli gestu, ustawienia ciała po to, by odpowiednio ustawić również głos ("Moje ramię wymalowane i wyciągnięte głęboko"). Interesującą nowością jest natomiast wykorzystanie języka powieści sensacyjnych i rozmytych obrazów z literatury tego rodzaju. Wojna w dżungli, ukrywanie się w lesie, długie marsze, kontakty z władzą (pruską), poetycka geopolityka oraz motywy egzotyczne - wszystko to stanowi interesującą i wyrazistą mieszankę. Melanż. Można powiedzieć, że luźniejsza kompozycja dobrze poezji Bianki Rolando zrobiła. Autorka zawierzyła przy tym magii powtórzenia - nie tylko na poziomie geograficznych symetrii, lecz również wewnątrz pojedynczych wierszy. Szczególnie dobrze sprawdza się to w umieszczonym blisko końca książki interesującym poemacie Gorączka.
Autor: Paweł Kozioł, marzec 2011
Twórczość
Poezja:
- Biała książka, Wydawnictwo Święty Wojciech, Poznań 2009.
- Modrzewiowe korony, Biuro Literackie, Wrocław 2010.
Proza:
- Rozmówki włoskie, Sic!, Warszawa 2007.
Omówienia:
- Paweł Kozioł, "Prywatyzacja zaświatów", "Lampa" 5/2009 (Biała książka).
- Krzysztof Lisowski, "Rozmówki na tle włoskich obrazów", "Nowe książki" 12/2007.
- Karol Samsel, "Bezsenność", "Wakat" 12/2010 (Modrzewiowe korony).
- Iwona Słomak, "Biała książka", FA-art 1-2 (75-76) 2009.