Andrzej Chłopecki, fot. Jan Rolke / Forum
Andrzej Chłopecki był wybitnym muzykologiem, krytykiem i teoretykiem muzyki współczesnej, publicystą i animatorem życia muzycznego, członkiem Związku Kompozytorów Polskich. Przez wiele lat związany z Programem 2 Polskiego Radia, był autorem około 2 tysięcy audycji radiowych, a także recenzji, artykułów, esejów, komentarzy i rozpraw. W "Gazecie Wyborczej" przez lata publikował felietony z cyklu "Słuchane na ostro".
W 1975 ukończył Instytut Muzykologii Uniwersytetu Warszawskiego pracą magisterską o "Pasji wg św. Łukasza" Krzysztofa Pendereckiego. Po studiach był pracownikiem Polskiego Radia w latach 1975-1981, a następnie od 1991 roku. Cztery lata temu Polskie Radio uhonorowało go Złotym Mikrofonem.
Wykładał historię, literaturę i estetykę muzyki XX-XXI wieku w Akademii Muzycznej w Katowicach i w Krakowie. Od 2000 roku wykładał też w Studium Podyplomowym Instytutu Badań Literackich przy PAN w Warszawie. Był dyrektorem artystycznym festiwalu Musica Polonica Nova we Wrocławiu. Od 1994 roku programował udział Polskiego Radia w Międzynarodowej Trybunie Kompozytorów UNESCO w Paryżu.
Należał do Związku Kompozytorów Polskich, Polskiej Sekcji Międzynarodowego Towarzystwa Muzyki Współczesnej, Towarzystwa im. Witolda Lutosławskiego, którego był także założycielem. Andrzej Chłopecki był członkiem Komisji Programowej festiwalu "Warszawska Jesień", twórcą festiwalu Aksamitna Kurtyna, dyrektorem artystycznym Musica Polonica Nova we Wrocławiu, Festiwalu Muzyki Pawła Szymańskiego oraz prezesem rady programowej Teatru Wielkiego oraz Narodowej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia w Katowicach. Był członkiem Rady Programowej Narodowego Instytutu Audiowizualnego.
Był przewodniczącym Rady Programowej Polskiego Wydawnictwa Audiowizualnego i rady programowej pisma MusikTexte. Zeitschrift für Neue Musik w Kolonii. W latach 2001–2006 realizował autorski projekt Förderpreise für Polen finansowany przez Fundację Muzyczną im. Ernsta von Siemens z siedzibą w Monachium, w ramach którego powstały i zostały wykonane 34 utwory młodych kompozytorów polskich, litewskich, łotewskich, estońskich, ukraińskich, słowackich, czeskich, węgierskich, rumuńskich, bułgarskich i słoweńskich.
W biogramie opracowanym dla radiowej Dwójki pisał: "Czego nie ma o mnie w Wikipedii? Tego, że zacząłem namiętnie grać na pianinie (a nawet występować publicznie!) w wieku 5 lat. Że wtedy właśnie po raz pierwszy zaciągnąłem się papierosem i niemal nie zemdlałem. I że wtedy zakochałem się po raz pierwszy (w dziewczynie, by tu nie było wątpliwości…).
Mam żonę (drugą w mym życiu), Beatę, trójkę dorosłych już dzieci i jednego wnuka pochodzenia polsko-czilijskiego. Ze sportów w czasach chłopięcych zajmowałem się szachami, potem brydżem (a i pokerem na pieniądze też ze zmiennym szczęściem), swego czasu trochę jeździłem na nartach, ale to wszystko przeszłość. Se ne vrati…Palę, piję.
Mieszkam w domu na granicy Miedzeszyna i Falenicy w Warszawie. Mam jeszcze do spłacenia 100.000 Złotych kredytu hipotecznego, zaciągniętego w frankach szwajcarskich, więc sprawdzam kurs tej waluty zawsze z trwogą. 2 koty + 1 pies, spaniel z nieobciętym ogonem (ten drugi, wilczur, mi zdechł 2 lata temu). Od ponad roku żyję z wszytym stymulatorem serca, podtrzymującym moją zawodową i biologiczną (lub odwrotnie) aktywność”.
W ostatnich dniach życia ukończył książkę poświęconą postaci i twórczości Witolda Lutosławskiego. – Imponował niezwykłą erudycją, był obdarzony wielkim zmysłem krytycznym, wielką intuicją w dziedzinie, której poświęcił życie, która była jego wielką pasją - muzyce współczesnej, zwłaszcza polskiej – wspominała na antenie Programu II Polskiego Radia jego redakcyjna koleżanka, Małgorzata Pęcińska.
Andrzej Chłopecki został uhonorowany wieloma nagrodami i odznaczeniami. Otrzymał Nagrodę Specjalną Kapituły Nagrody Wielkiej Fundacji Kultury za twórczość radiową i działania kulturotwórcze realizowane na antenie Programu 2 Polskiego Radia (1998), Odznakę Honorową Polskiego Radia (2001), Medal Mozartowski Międzynarodowej Rady Muzycznej przy UNESCO (2003), Medal – Odznakę Honorową ZKP (2003), Srebrny Medal "Zasłużony Kulturze – Gloria Artis" (2005), Krzyż Rycerski Orderu Zasługi Republiki Litwy (2006), Odznakę honorową "Zasłużony dla kultury polskiej" (2007), Doroczną Nagrodę Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w dziedzinie upowszechniania kultury (2007) oraz Medal Siemensa (2007).
Źródła: www.polskieradio.pl, www.tvp.info, www.nina.gov.pl, www.wikipedia.org, www.wyborcza.pl, opr. BS