W dziedzinie rzeźby kształcił się w pracowni Henryka Kuny oraz (od 1916) w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych pod kierunkiem Edwarda Wittiga. Tworzył płaskorzeźby, posągi i popiersia portretowe, ale największy rozgłos zyskał jako twórca rzeźby nagrobnej wykonywanej głównie dla Cmentarza Żydowskiego w Warszawie.
Artysta zadebiutował w 1910 roku, wystawiając swe prace w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie i od tej pory brał udział w wielu pokazach Towarzystwa, zdobywając liczne nagrody w konkursach. Ponadto uczestniczył czynnie w organizowaniu życia artystycznego w środowisku żydowskim. W 1916 roku brał udział w wystawie na rzecz Towarzystwa ochrony dla dzieci wyznania mojżeszowego; w 1919 wystawiał swe prace na I Wystawie Żydowskiego Malarstwa i Rzeźby w Białymstoku oraz w trzech ekspozycjach w lokalu Związku Literatów Żydowskich w Warszawie na Tłomackiem. W 1921 uczestniczył w wystawie Gminy Żydowskiej w Warszawie oraz w Łodzi. Był jednym z inicjatorów i współorganizatorów Żydowskiego Towarzystwa Krzewienia Sztuk Pięknych.
Większość mniejszych form rzeźbiarskich Ostrzegi zaginęła bądź uległa zniszczeniu w czasie 2 wojny światowej. Zachowała się natomiast duża liczba dzieł nagrobnych dłuta artysty. Należą do nich między innymi: na cmentarzu żydowskim przy ulicy Okopowej w Warszawie - Mauzoleum Icchaka Leiba Pereca, Szaloma An-Ski (Rapoporta) i Jakuba Beniamina Dinesohna (1924), nagrobek Juliana Hopfenstanda z płaskorzeźbą Rajski ptak (1925), nagrobek Heleny Arciszewskiej z płaskorzeźbą Cherubiny (1926), nagrobek Olesia Hirszfelda z figurą Płaczącego anioła, nagrobek Karola Himmelfarba z kompozycją Rozpacz (1927), nagrobek Horacego Hellera w formie sarkofagu (1930); na cmentarzu kalwińskim w Warszawie - grobowiec Józefa Poznańskiego z płaskorzeźbą Macierzyństwo (przed 1931); na Cmentarzu Żydowskim w Łodzi - nagrobek Stanisława Heymana z kompozycją Anioł zrywający kwiaty (1928) oraz grobowiec fabrykantów Jaegerów.
Ostrzega dążył do podniesienia kamieniarki cmentarnej do wysokiego poziomu artystycznego, dużą wagę przykładał także do doboru właściwego, szlachetnego materiału. W ogólnym schemacie swych nagrobkowych kompozycji często nawiązywał do tradycyjnego ujęcia grobu jako drzwi prowadzących z przedsionka jakim jest życie doczesne do wiecznego bytowanie w świecie pozaziemskim. Jednakże, wbrew zakazowi kanonicznemu, do swych kompozycji motywy figuralne (aniołowie i postaci alegoryczne), unikając jedynie przedstawień twarzy. Dzięki tym zabiegom dzieła Ostrzegi odznaczają się swoistą ekspresją, nie w twarzy bowiem, "a tylko w układzie ciała i skrzydeł przebija się myśl i intencja mistrza" (jak pisano w jednej z recenzji w 1931 roku).
Znane z fotografii są dwa gipsowe projekty pomników autorstwa Ostrzegi: Zjednoczenia Polski z figurą Józefa Piłsudskiego i orłem oraz Ludwika Zamenhofa w formie wieży Babel zwieńczoną figurą orła z gwiazdą Syjonu.
W czasie okupacji hitlerowskiej, przebywając w getcie warszawskim, artysta uczestniczył w spółce założonej przez grupę artystów, produkującej materiały ścierne. Do produkcji tej wykorzystywano bloki kamienne zgromadzone na dziedzińcu pracowni Ostrzegi. Razem z kolegami ze spółki został wywieziony do obozu koncentracyjnego w Treblince w sierpniu 1942 roku.
Podstawowa bibliografia:
- Materiały "Słownika Artystów Polskich i Obcych w Polsce Działających", Instytut Sztuki Polskiej Akademii Nauk w Warszawie
- Tomaszewski Jan, "Żydzi polscy. Dzieje i kultura", Warszawa 1982
- Malinowski Jerzy, "Grupa i żydowskie środowisko w Polsce. 1918-1923", Warszawa 1987.
Autor: Piotr Szubert, Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie, luty 2003