Absolwent PWSSP w Łodzi (od 1996 ASP). Dyplom w 1974. Od 1976 pracuje w PWSSP (od 1994 jako profesor) w Łodzi, gdzie obecnie prowadzi Pracownię Fotografii Użytkowej. Wykładowca na ASP w Poznaniu i w PWSFTViT w Łodzi.
W końcu lat 70. wykonał paradokumentalną serię Piotrkowska. Z lat 80. pochodzą poetyckie serie, wykorzystujące technikę kolażu Pejzaż intymny (1981/2), Przedmioty i obrazy (1984). W II połowie lat 80. tworzył coraz bardziej inscenizacyjne fotografie i rzeźbiarskie obiekty, używane także w fotografii, ale traktowane w autonomiczny sposób. Na wystawie "Polska fotografia intermedialna" lat 80. artysta pokazał jedną z najciekawszych realizacji - instalację Styczeń, luty, marzec.... Jego inscenizacyjny oryginalny styl ukształtował się w końcu lat 80. Dowodem na to była seria Obiekty niemożliwe wykorzystująca zdobycze konceptualizmu w celu wywoływania perspektywicznych złudzeń o onirycznych i poetyckich podtekstach.
W latach 90. styl fotografii Grzegorza Przyborka nabrał nowego oblicza, kontynuując jednak jego wcześniejsze dokonania z II połowy lat 80. Wiele zdjęć przypomina o surrealistycznych inspiracjach. Duże znaczenie dla obecnego okresu miało roczne stypendium rządu francuskiego w Szkole Fotografii w Arles w 1990 roku. Artysta przywiązuje bardzo duże znaczenie do samego sposobu fotografowania, który w jego przypadku jest skomplikowaną aranżacją. Seria Hotel Europa jest najbardziej osobistą interpretacją ówczesnych wydarzeń politycznych oraz wyznaniem wiary w możliwość duchowego ocalenia sztuki i świata. W 1996 powstała seria Thanatos (w wersji fotografii czarno-białej i kolorowej), która ilustrowała signum śmierci w postaci trójwymiarowych rzeźb wystawianych razem z fotografiami. Śmierć pojawiła się w postaci męskiej i żeńskiej w formie mniej lub bardziej demonicznego manekina.
Analizując dokonania Przyborka w zakresie rysunku, rzeźby i ostatecznego efektu jego pracy - "fotografii inscenizowanej" - sądzę, że najciekawsze pod względem artystycznym są fotografie, w których przestrzenne rzeźby połączone zostały z problemami stricte fotograficznymi (oświetlenie, skróty perspektywiczne, efekty iluzjonistyczne). Od końca lat 90. zajmuje się grafiką komputerową, którą kontynuuje doświadczenia fotograficzne.
Autor: Krzysztof Jurecki, Muzeum Sztuki w Łodzi, marzec 2004; aktualizacja: wrzesień 2006
Wizerunki prac i lista wystaw dzięki uprzejmości artysty.