Naukę gry na fortepianie rozpoczął jako dziecko, a w wieku dziewięciu lat otrzymał stypendium Ministerstwa Kultury i Sztuki. Ukończył warszawską Akademię Muzyczną oraz Wydział Reżyserii Akademii Teatralnej, także w Warszawie.
Druga połowa lat 70. to okres jego różnorodnych związków z teatrem, nie tylko muzycznym. Skomponował musical Stan wyjątkowy, który w jego reżyserii miał premierę w Teatrze Muzycznym w Gdyni w 1978 r. Na scenie kameralnej Teatru Wielkiego w Warszawie wyreżyserował operę Scarlattiego Narcisio, a w Teatrze im. Mickiewicza popularną śpiewogrę Brylla Po górach, po chmurach.
W tym okresie napisał też muzykę do ponad trzydziestu spektakli dramatycznych, współpracując m.in. z Lidią Zamkow (Nie-boska komedia Krasińskiego, Teatr Powszechny w Warszawie), Zygmuntem Hübnerem (Buffalo Bill Kopita, Teatr Powszechny w Warszawie), Adamem Hanuszkiewiczem (Samuel Zborowski Słowackiego, Teatr Narodowy), Bohdanem Cybulskim (Rzeźnia Mrożka i Książę niezłomny Słowackiego, Teatr Polski w Szczecinie).
Stanisław Syrewicz to również ceniony twórca piosenki literackiej, jego utwory śpiewali m.in. Marek Kondrat, Piotr Fronczewski, Krzysztof Wakuliński oraz Magda Umer. Najbardziej znane utwory Syrewicza to Spowiedź kretyna z tekstem Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego dla Piotra Fronczewskiego czy Prośba o wyspy szczęśliwe oraz Pyłem księżycowym również do wierszy Gałczyńskiego wykonywane przez Magdę Umer. Największą popularność zdobyły zaś dwie piosenki: Śpiewać każdy może z tekstem Jonasza Kofty i w interpretacji Jerzego Stuhra oraz To nie ja byłam Ewą z tekstem Jacka Cygana. Edyta Górniak zaprezentowała ją na konkursie Eurowizji w 1994 r., zdobywając II nagrodę.
Międzynarodową karierę zawdzięcza jednak muzyce komponowanej do filmu. W 1979 r. otrzymał propozycję pracy przy polsko-brytyjskiej koprodukcji Sherlock Holmes & Dr Watson (serial telewizyjny). Stan wojenny zastał go w Paryżu i wówczas zdecydował się nie wrócić do Polski. W 1982 r. Chris Blackwell, właściciel Island Records podpisał z nim kontrakt, dzięki któremu Stanisław Syrewicz został autorem piosenek dla Marianne Faithfull, Diany Keaton czy Jona Andersona z grupy Yes. Jednak najważniejsza stała się dla niego praca dla kina.
Skomponował muzykę do ponad stu filmów reżyserowanych m.in. przez Johna Frankenheimera, Kena Russela, Ferdinanda Fairfaxa, Andrzeja Żuławskiego czy Jerzego Skolimowskiego. W 1994 r. otrzymał prestiżową, amerykańską ACE Award za muzykę do filmu Stalin z Robertem Duvallem w roli głównej. W 1995 r. ścieżka dźwiękowa z filmu The Choir pozostawała przez wiele tygodni na pierwszej pozycji przebojów muzyki klasycznej w Wielkiej Brytanii, Australii i USA, doszła też do czwartego miejsca na liście muzyki pop w Wielkiej Brytanii.
Od kilkunastu lat Stanisław Syrewicz pracuje zarówno za granicą, jak i w kraju. Ostatnio skomponował m.in. muzykę do dwóch seriali telewizyjnych: Tajemnica twierdzy szyfrów oraz Dom nad rozlewiskiem.
Najważniejsza muzyka filmowa:
- Oczy uroczne, reż. Piotr Szulkin, 1976;
- Sherlock Holmes & Doctor Watson (serial tv), 1980-1982;
- Pakt Holcrofta ("The Holcroft Covenant"), reż. John Frankenheimer, 1985;
- Narwana miłość ("L'Amour braque"), reż. Andrzej Żuławski, 1985;
- Psychopata ("The Fantasist"), reż. Robin Hardy, 1986;
- Przygody Wilhelma Tella ("Adventures of the William Tell"), reż. George Mihalka, 1986;
- Kusza ("Crossbow") (serial tv), 1987-1989;
- Kryjówka Białego Węża ("The Lair of the White Worm"), reż. Ken Russell, 1988;
- Marcowe migdały, reż. Radosław Piwowarski, 1989;
- Papierowe małżeństwo, reż. Krzysztof Lang, 1991;
- Ferdydurke, reż. Jerzy Skolimowski, 1991;
- Stalin, reż. Ivan Passer, 1992;
- The Choir, reż. Ferdinand Fairfax, 1995;
- Świt na opak ("L'Aube a l'envers"), reż. Sophie Marceau, 1995;
- Awantura o Basię (także serial telewizyjny), reż. Kazimierz Tarnas, 1995;
- Zbuntowana załoga ("True Blue"), reż. Ferdinand Fairfax, 1996;
- Polowanie na grube ryby ("Shooting Fish"), reż. Stefan Schwartz, 1997;
- Zbrodnia i kara ("Crime and Punishment"), reż. Joseph Sargent, 1998;
- Potajemny ślub ("The Clandestine Marriage"), reż. Christopher Miles, 1999;
- Nora, reż. Pat Murphy, 2000;
- Tylko Sinatra ("Strictly Sinatra"), reż. Peter Capaldi, 2001;
- Bezkresny świat Herberta George'a Wellsa ("The Infinite Worlds of H.G. Wells") (serial TV), 2001;
- Dwie prawdy ("Separate Lies"), reż. Julian Fellowes, 2005;
- Testosteron, reż. Andrzej Saramonowicz, Tomasz Konecki, 2005;
- Tajemnica twierdzy szyfrów (serial tv), 2007;
- Dom nad rozlewiskiem (serial tv), 2009.
Autor: Jacek Marczyński, listopad 2009