Uczęszczał do gimnazjum w Wągrowcu, gdzie jego ojciec – w latach 1932-39 – był burmistrzem. W wieku 16 lat został aresztowany (oskarżono go o chęć obalenia przemocą ustroju), rok spędził w więzieniu w Warszawie. Z tego też powodu później rozpoczął studia w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie – kompozycję pod kierunkiem Witolda Rudzińskiego (dyplom w 1965) oraz dyrygenturę w klasie Bohdana Wodiczki (dyplom w 1966). Naukę kompozycji kontynuował w 1971 w Akademii Muzycznej w Belgradzie u Mihovila Logara.
W 1959 otrzymał I nagrodę za "Concerto da camera" na dwie harfy i orkiestrę kameralną (1959) na konkursie kompozytorskim zorganizowanym w Warszawie z okazji 150-lecia istnienia uczelni muzycznej.
Jako kompozytor debiutował dwoma utworami, wykonanymi na Koncercie Młodych Kompozytorów Warszawskich w 1960. Inne jego utwory były grane w wielu miastach Polski (m.in. podczas Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Współczesnej "Warszawska Jesień" w 1994) oraz w Filharmonii Leningradzkiej.
Skomponował muzykę do ponad trzydziestu spektakli teatralnych.
Kazimierz Rozbicki w latach 1967-73 pracował jako dyrygent w Filharmonii Koszalińskiej – początkowo jako asystent Andrzeja Cwojdzińskiego, później już jako samodzielny dyrygent. W latach 1969-80 był kierownikiem muzycznym Bałtyckiego Teatru Dramatycznego w Koszalinie. Od 1977 jest wykładowcą Akademii Muzycznej w Gdańsku, pełniąc w Koszalinie, w latach 1985-92, funkcję kierownika punktu konsultacyjnego gdańskiej uczelni muzycznej. W latach 1991-2002 był pedagogiem Wyższej Szkoły Pedagogicznej (obecnie Pomorska Akademia Pedagogiczna) w Słupsku. Od 1999 prowadził jednocześnie wykłady na Politechnice Koszalińskiej.
Od 1970 pisał ponadto recenzje i publikuje artykuły o muzyce w koszalińskiej prasie, od ponad dwudziestu lat przygotowywał programy dla Filharmonii Koszalińskiej (zrobił ich ponad dwieście), był autorem kilkudziesięciu audycji muzycznych dla Radia Koszalińskiego. Dwukrotnie – w 1983 i 1985 – zorganizował w Koszalinie Festiwal Mozartowski, za co otrzymał nagrodę miesięcznika "Pobrzeże".
Kazimierz Rozbicki od 1965 roku był członkiem Związku Kompozytorów Polskich.
Ważniejsze kompozycje:
- "Trzy etiudy" na flet i fortepian (1959)
- "Concerto da camera" na dwie harfy i orkiestrę kameralną (1959)
- "Tempus perfectum" na harfę, klawesyn, marimbafon, wiolonczelę i organy (1960)
- "Kwartet smyczkowy" (1963)
- "Euforia" na orkiestrę symfoniczną (1965)
- "Szkice dźwiękowe" na orkiestrę (1968)
- "Preludium symfoniczne" na orkiestrę (1969)
- "Trifonium" na orkiestrę (1973)
- "Nawroty", scena symfoniczna na orkiestrę (1985)
- "Lacrimonium pamięci ofiar Treblinki" na organy i orkiestrę (1993)
- "Symfonia koncertująca g-moll" na fortepian i orkiestrę – opracowanie "Sonaty wiolonczelowej g-moll" op. 65 Fryderyka Chopina (1999)
- "Missa festiva" na solistów, chór mieszany i orkiestrę symfoniczną (2000)
Autor: Małgorzata Kosińska, Polskie Centrum Informacji Muzycznej, Związek Kompozytorów Polskich, listopad 2007.