Gąsiorowski studiował na Politechnice Warszawskiej, na Wydziale Łączności. Debiutował w roku 1962 tomikiem poezji "Podjęcie bieli". Był współzałożycielem Orientacji Poetyckiej Hybrydy - grupy literackiej funkcjonującej w latach 1962-1965, tworzącej kunsztowną, zmetaforyzowaną poezję, niekiedy określaną mianem "formalizmu". Określenie to, zaproponowane przez Zbigniewa Bieńkowskiego w intencji krytycznej, lecz następnie przejęte przez samych poetów, oznacza iż celem uprawiania poezji jest właśnie tworzenie słownych formuł.
Zdaje się, że to określenie, aczkolwiek może trochę niezręczne, mówi o poezji Gąsiorowskiego coś istotnego. Jego wiersze - wbrew zbiorowemu posądzeniu Orientacji Poetyckiej Hybrydy o nadmierny estetyzm - nie tracą kontaktu z rzeczywistością, lecz za każdym razem starają się ją nazwać w nieoczywisty sposób. Stanowią one rodzaj inteligentnego komentarza do otaczającego nas świata, nie przemilczając ani jego brzydoty, ani autentycznych wzruszeń. Niekiedy jego poezja przybiera charakter aforystyczny (tytuł tomiku "Biedne dwunożne mgły" stanowi również samodzielny wiersz).
Powyższy opis nie oddaje jednak ambitnego zakroju omawianej twórczości. Poetyckie komentarze Gąsiorowskiego, raz ocierające się o metafizykę, a raz o język nauki, nigdy nie dają bowiem pewnej odpowiedzi. Sam Gąsiorowski pisze o tym w następujący sposób:
Moja wizjo świata, moja
nieuchwytna, wieloznaczna, pełna
sprzeczności ideo - wybrałem ciebie,
będę wierny.
Wybrałem, w wolnych
i niewymuszonych rozterkach,
wybrałem, ale doprawdy
straszliwie małą większością
głosów wewnętrznych.
Nie jest to zatem twórczość dążąca do jednoznaczności, lecz przeciwnie - starająca się uchwycić dziwność świata.
Istotnym dla tej poezji wątkiem jest erotyka. Michał Adaszewski pisze:
"Autor przeskakuje od szczegółu - rzeczy do makrokosmosu, albo na odwrót. Jedyne co tu jest pewne, to ból, śmierć i miłość. Ból, bo tylko w nim jeszcze kryje się metafizyka, śmierć - o ile jest kobietą, a miłość, miłość to biologia. I właśnie świat erotyki jest wyrażony w tej poezji najpełniej i to w nim jest najmniej niedopowiedzeń."
Jednoznaczność i biologizm nie okazują się tu jednak płaskie i płytkie. Metaforyczny język oraz połączenie zmysłowości z innymi kwestiami nadają tym tekstom głębi i dodatkowych znaczeń.
Bardzo interesującą częścią twórczości Gąsiorowskiego jest eseistyka, szczególnie zaś - interpretacja poezji Cypriana Kamila Norwida, dokonana w książce "Norwid, wieszcz-sufler" (2001). Wyrażany tam stosunek do Norwida jest nader złożony, gdyż waha się od fascynacji do irytacji. Skutkiem takiego nastawienia jest bardzo żywa, intensywna i krytyczna lektura autora "Promethidiona".
Krytyka często określa pisarstwo Gąsiorowskiego jako nierówne - jednak bardziej niż cokolwiek innego, za opinię tę odpowiada duża ilość napisanych przez poetę wierszy oraz pewna niechęć do ich selekcji. Odpowiedni wybór z pewnością ukazałby tego autora jako bardzo interesującego i istotnego.
Twórczość
Poezja:
- Podjęcie bieli, Iskry, Warszawa 1962.
- Białe dorzecze, Czytelnik, Warszawa 1965.
- Tonące morze, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1967.
- Wyprawa ratunkowa, Wydział Kultury Prezydium Dzielnicowej Rady Narodowej Śródmieście, Warszawa 1971 (wiersze wybrane).
- Wyspa oczywistości, Czytelnik, Warszawa 1972.
- Małe rapsody, Ministerstwo Obrony Narodowej, Warszawa 1974 (wraz ze Zbigniewem Jerzyną).
- Bardziej niż Ty, Czytelnik, Warszawa 1975.
- Wiersze wybrane, Wydawnictwo Literackie, Kraków 1980.
- Z punktu widzenia UFO, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1986.
- Powrót Atlantów, Staromiejski Dom Kultury, Warszawa 1992.
- Milczenie Minotaura. Wiersze z lat 80., Wydawnictwo Literackie, Kraków 1994.
- Gemmy w kości policzkowej i inne linie papilarne, Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń 2005.
- Biedne dwunożne mgły, Tower Press, Gdańsk 2001.
- Gorgona, mamka bogów, IBIS, Warszawa 2002.
- Być morze - bez-sen, Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń 2002.
- Yyell - ballady i romanse SF, Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń 2003.
- Czarne śnieżki - wobec śmierci Jana Pawła II, Wydawnictwo Studio EMKA, Warszawa 2005.
- Dwa gołębie temu, Astra, Łódź 2006.
- Rdzowłosa i inne pijaństwa, Astra, Łódź 2007.
- Moja stara naga maszyna do pisania i panienki na imieninach, Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń 2010.
Eseistyka:
- Trzeci Człowiek. Szkice o realności poezji współczesnej, Wydawnictwo Łódzkie, Łódź 1980.
- Fikcja realna. Szkice o poezji współczesnej, Krajowa Agencja Wydawnicza, Warszawa 1986.
- Warszawa jako kosmos wewnętrzny, Przedświt, Warszawa 1997.
- Norwid, wieszcz-sufler, STON 2, Kielce 2001.
- Pod powierzchnią Pogody i Historii - w rocznicę Powstania Warszawskiego, Aspra-JR, Warszawa 2005.
Omówienia:
- Marian Grześczak, "Kiosk", "Twórczość" 3/2002.
- Ryszard Krynicki, "Biel", "Orientacja" 2/1964.
- Piotr Kuncewicz, "Podziemny Krzysztof Gąsiorowski", "Przegląd" 15/2000.
- Krzysztof Mętrak, "Wędrówka między fetyszami", "Twórczość" 9/1966.
- Leszek Żuliński, "Wszechświat bez wyjścia", "Literatura" 7/1988.
Autor: Paweł Kozioł, listopad 2010.