Urodził się 12 stycznia 1959 roku w Nowym Targu. Naukę gry na skrzypcach rozpoczął w wieku pięciu lat pod kierunkiem ojca. Jako piętnastolatek był skrzypkiem orkiestry All Antico w Liceum Muzycznym w Krakowie. Wraz z zespołem zdobył w 1974 I nagrodę na Konkursie Orkiestr Kameralnych im. Herberta von Karajana w Berlinie. Tam też miał okazję grać pod batutą samego mistrza. Naukę gry na skrzypcach kontynuował u Antoniego Cofalika. W 1976 roku zdobył IV nagrodę na Ogólnopolskim Konkursie Skrzypcowym im. Zdzisława Jahnkego w Poznaniu. Rok później znalazł się w półfinale Międzynarodowego Konkursu Skrzypcowego im. Henryka Wieniawskiego w Poznaniu. Studia w zakresie gry na skrzypcach kontynuował w klasie Kaji Danczowskiej w Akademii Muzycznej w Krakowie. Jednocześnie grał w Polskiej Orkiestrze Kameralnej. Studia dyrygenckie ukończył z wyróżnieniem w 1984 pod kierunkiem Krzysztofa Missony w krakowskiej uczelni.
Jako dyrygent zadebiutował w 1981 roku z Orkiestrą Akademii Muzycznej w Krakowie. W latach 1982-84 był asystentem dyrygenta i koncertmistrzem Orkiestry Filharmonii Krakowskiej, w latach 1984-86 dyrektorem artystycznym Filharmonii Bałtyckiej w Gdańsku, od 1986 do 1990 dyrygentem Orkiestry Warszawskiej Opery Kameralnej. W sezonie 1990/91 pracował jako drugi dyrygent w Filharmonii im. Artura Rubinsteina w Łodzi, zaś w latach 1991-94 był wicedyrektorem i dyrygentem Polskiej Orkiestry Radiowej w Warszawie. W latach 1997-2006 był dyrygentem Orkiestry Symfonicznej Akademii Muzycznej w Krakowie, z którą nagrał sześć albumów płytowych oraz wystapił m.in. na festiwalu Beethovenfest w Bonn oraz na Warszawskiej Jesieni, a także w Fiharmonii Narodowej w Warszawie. Od 2000 do 2013 roku Wojciech Czepiel pełnił funkcję dyrektora artystycznego i dyrygenta Orkiestry Filharmonicznej w Bejrucie.
– Kilkakrotnie już pisałam o sztuce dyrygenckiej i pedagogicznej tego artysty pracującego od pewnego czasu z uczelnianymi orkiestrami. Po wtorkowym koncercie znów powtórzyć mogę: Wojciech Czepiel to obecnie jedna z najciekawszych postaci średniego pokolenia polskiej dyrygentury, artysta o olbrzymiej muzykalności, wiedzy i charyzmie porywającej i wykonawców, i słuchaczy. Ma jakiś szczególny dar porozumiewania się z młodymi instrumentalistami. Pod jego batutą studenckie zespoły grają nie gorzej (a czasem lepiej) niż renomowane orkiestry – Anna Woźniakowska, fragment relacji z festiwalu Dni Muzyki Andrzeja Panufnika, 1999.
Wojciech Czepiel okonał wielu nagrań archiwalnych dla Polskiego Radia, nagrywa również dla takich firm fonograficznych, jak Europa Musica, Arts, Polmusic, Denon, Polskie Nagrania, Pro Musica Camerata, Dux i Deutsche Welle.
– W nagraniu wytwórni DUX Wojciech Czepiel poprowadził Orkiestrę Symfoniczną Akademii Muzycznej w Krakowie. Wykonawcy to zaskakujący, biorąc tę płytę do ręki nie sposób więc uciec od obaw o los monumentalnej Symfonii. Szybko jednak możemy się uspokoić – nie trzeba lękać się studenckości orkiestry krakowskiej Akademii, gdyż podobnej gry nie powstydziłaby się większość "dorosłych", profesjonalnych orkiestr w Polsce. Nie oczekujmy też jednak, że efektownością lub precyzją zespół krakowskiej młodzieży ujmie nas w szczególny sposób – tym bardziej, że inny cel przyświeca dyrygentowi. Dla Czepiela Symfonia Paderewskiego jest dziełem późnego romantyzmu, jego interpretacja jest więc nie tylko emocjonalna, lecz miejscami wręcz afektowana i sentymentalna. Oddziaływanie spiętrzonych przez Paderewskiego w gęstej fakturze mas dźwięków polega tu na szerokim falowaniu, na przypływach i odpływach, które mają unosić słuchacza w bezmiar romantycznej otchłani. W takiej koncepcji spełnia się też orkiestra (to nie bez znaczenia), która być może nie podołałaby interpretacji zwartej, chętniej operującej precyzyjnym kreśleniem motywu, niż zbyt łatwą może, "nieokreśloną" plastyką obrazu – Jakub Puchalski, fragment recenzji płyty z nagraniem Symfonii h-mll "Polonia" Piotra Czajkowskiego w wykonaniu Orkiestry Symfonicznej Akademii Muzycznej w Krakowie pod dyrekcją Wojciecha Czepiela, 2001.
Wojciech Czepiel wystąpił także na wielu renomowanych festiwalach muzycznych, takich jak Midem Cannes, Dresdner Musikfestspiele, Palermo, Forum Bratislava, Carintischer Sommer w Villach, Beethovenfest w Bonn, Al Boustan Festival w Bejrucie, Warszawska Jesień, Festiwal Muzyki Współczesnej w Krakowie, festiwal "Muzyka w Starym Krakowie", Tunis Festival i Abu Dhabi Music&Arts Festival, gdzie dyrygował finałowym koncertem Orkiestry Symfonicznej Teatru "Bolszoj" z Moskwy. W swojej karierze dyrygował ponad 400 kompozycjami.
Obok aktywności dyrygenckiej prowadzi działalność kompozytorską. W dorobku posiada utwory na instrumenty solowe, zespoły kameralne oraz orkiestrę symfoniczną.
W maju 2012 roku został odznaczony przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego medalem Gloria Artis.
Aktualnie Wojciech Czepiel działa jako dyrygent gościnny, współpracując zarówno z orkiestrami, jak i operami, a także kontynuuje swą twórczą pracę nad kolejnymi kompozycjami.
Strona internetowa artysty: www.wojciechczepiel.com
Kompozycje
- Sonata na skrzypce solo (1974)
- Kadencje do koncertu skrzypcowego G-dur W.A.Mozarta (1975)
- 12 fug na klawesyn, fortepian, organy, chór, zespół smyczkowy i trio stroikowe (1984)
- Sequenza na orkiestrę symfoniczną (1991)
- Capriccio na flet solo (1991)
- Duet nr 1 na dwoje skrzypiec (1992)
- Novelette na orkiestrę symfoniczną (1993)
- Duet nr 2 na dwoje skrzypiec (2007)
- Duet nr 3 na dwoje skrzypiec (2012)
- Duet nr 4 na dwoje skrzypiec (2015)
Autor: Małgorzata Kosińska, Polskie Centrum Informacji Muzycznej, Związek Kompozytorów Polskich, październik 2007, aktualizacja: październik 2016, AG.