Zbiory tkaniny artystycznej powstałej po 1945 roku zapewniają Centralnemu Muzeum Włókiennictwa wysoką rangę w świecie. Uwagę przyciąga też zbiór ubiorów damskich i męskich oraz dodatków do nich.
Muzeum Włókiennictwa otwarto w 1960 roku w tzw. Białej Fabryce - pierwszym w Polsce zmechanizowanym zakładzie wielowydziałowym, zbudowanym w XIX w. przez Ludwika Geyera. Nazwa budynku pochodzi od biało tynkowanych ścian, wyróżniających się z typowej dla ówczesnej Łodzi zabudowy ceglanej. Muzeum gromadzi narzędzia i maszyny włókiennicze służące do przerobu bawełny; próbki i większe fragmenty tkanin z wszystkich ośrodków produkcyjnych (jest to największa w Polsce kolekcja tego rodzaju - liczy około 70 000 eksponatów); przykłady tkactwa ludowego (w tym koronki, hafty, dywany i kilimy); tkaniny zabytkowe i współczesne z najsłynniejszych centrów Europy, Azji, środkowej i południowej Ameryki, Afryki. W Muzeum znajduje się cenny, drugi co do wielkości i znaczenia (po Muzeum Narodowym w Krakowie) zbiór ponad 200 kilimów polskich z XVIII-XX w. Uwagę przyciąga też zbiór ubiorów damskich i męskich oraz dodatków do nich (pantofli, kapeluszy, torebek, a także biżuterii), który pozwala prześledzić główne tendencje mody począwszy od XIX w. do współczesności. Stosunkowo liczne są wśród nich stroje dzienne, wieczorowe i toalety balowe z lat 20. XX w., jest też kolekcja wachlarzy z przełomu XIX i XX w., malowanych i haftowanych szali oraz bardzo interesujące archiwum słynnego francuskiego fryzjera i stylisty polskiego pochodzenia - Antoine'a (Antoniego Cierplikowskiego), a w nim odzież i akcesoria jego projektu.
Największy podziw budzą zbiory tkaniny artystycznej powstałej po 1945 roku, i to one głównie zapewniają Centralnemu Muzeum Włókiennictwa wysoką rangę w świecie. Zbiór ten tworzą unikatowe, wykonane w tradycyjnych technikach prace Eleonory Plutyńskiej, Heleny Bukowskiej, Anny Ślendziewskiej oraz dzieła artystów tej miary, co Magdalena Abakanowicz, Wojciech Sadley, Jolanta Owidzka, Maria Chojnacka, Józef Łukomski, Andrzej Rajch, Jolanta Rudzka-Fabisiak i wielu innych twórców. Ich gobeliny, tkaniny trójwymiarowe, obrazy i rzeźby tkackie sprawiły, że poczynając od lat 60. do dziś polska szkoła tkacka jest obecna i wysoko ceniona na międzynarodowym rynku sztuki.
Muzeum prezentowało wystawy polskiej tkaniny współczesnej w najbardziej prestiżowych ośrodkach i galeriach Europy, Ameryki i Azji. W jego własnej siedzibie natomiast organizowane są Międzynarodowe Triennale Tkaniny.
Ekspozycje stałe:
-
"Z modą przez XX wiek",
-
"Narzędzia i maszyny włókiennicze w zbiorach Centralnego Muzeum Włókiennictwa",
-
"Dawne zakłady Ludwika Geyera 1828 - 2002"'
-
"Z dziedzictwa wyprowadzić dalsze twórcze ciągi - kolekcja tkaniny podwójnej w zbiorach Centralnego Muzeum Włókiennictwa w Łodzi".
42 684 33 55
sekretariat@muzeumwlokiennictwa.pl