Z lat 80. XVIII stulecia pochodzi większość rokokowych w duchu obrazów Norblina, ukazujących zabawy magnaterii w parku na Powązkach. Należą do nich płótna przedstawiające zabawy na lodzie, sceny towarzyskie pod pomnikiem lub nad jeziorem, śniadania, huśtawki, kąpiel kobiet w parku, czyli cały zestaw sposobów spędzania wolnego czasu wymyślony przez ks. Izabelę Czartoryską. Obrazy z tego cyklu (np. "Kąpiel w parku", 1785) silnie nawiązują do twórczości Watteau, Fragonarda czy Patera, nie tylko ze względu na podjęty temat, ale także z uwagi na kompozycję i jasną rokokową kolorystykę.
Nasilenie się inicjatyw i walk w obronie ojczyzny od początku lat 90. XVIII wieku zmieniło na pewien czas tematykę obrazów artysty, który tymczasowo przeniósł się do Warszawy. W jego twórczości pojawiły się sceny rodzajowe dokumentujące życie miasta: targi (np. "Targ na Pradze", ok. 1791), reklamy cyrku, incydenty. Z tego okresu pochodzi kolejna seria rysunków przedstawiających typy postaci ludzkich, głównie mieszczek, wieśniaków, sprzedawców rozmaitych towarów, dzieci i żebraków.
Odrębnie należy tu wymienić galerię postaci reprezentujących polską szlachtę na sejmikach: karykaturalnie przedstawionych pijaków, krzykaczy i chudopachołków. Zachowało się również kilka rysunków ilustrujących obrady sejmików w Bronicach, czy wreszcie uchwalenie Konstytucji 3 maja 1791. Pozostając na służbie u Czartoryskich miał Norblin okazję zetknąć się z wybitnymi osobistościami polskiego oświecenia, m.in. Hugo Kołłątajem, Julianem Ursynem Niemcewiczem, marszałkiem Sejmu Wielkiego Stanisławem Małachowskim, czy Ignacym Potockim - brali oni bowiem udział wraz z ks. Adamem Czartoryskim w tajnych pracach nad projektami Konstytucji. Zainteresowanie artysty sprawami wagi państwowej znalazło kontynuację w późniejszych rysunkach, z 1794 roku, przedstawiających sceny z Insurekcji Kościuszkowskiej: walki powstańcze, wojsko polskie, bitwę pod Maciejowicami, żołnierzy. Z tego roku pochodzi również jeden z najbardziej znanych jego obrazów: "Wieszanie zdrajców na Rynku Starego Miasta 9 maja 1794 roku".
W 1794 roku Powązki zostały doszczętnie zniszczone, rok później Polska straciła niepodległość, a Warszawa przestała być już tak żywą stolicą kulturalno-artystyczną. Norblin przeprowadził się do rezydencji Czartoryskich w Puławach, gdzie po jej odbudowie i stworzeniu nowego wspaniałego ogrodu na wzór angielski przez Izabelę Czartoryską, znów mógł powrócić do zarzuconych tematów. Rysunki pejzaży puławskich są jednak nacechowane większym przekazem treściowym, niż wcześniejsze, obrazujące Arkadię lub Powązki i będące jedynie wyrazem tendencji do "malowniczości". Dotyczą także spraw Polski (np. rysunek "Dziecię śpiące pod pomnikiem Przeszłości") - po upadku państwa Puławy były bowiem ośrodkiem myśli patriotycznej.