Nieznany wirus dziesiątkuje ludzką populację. Pozostali przy życiu, nieświadomi jego prawdziwej istoty ludzie, w ogromnych tankowcach podążają w poszukiwaniu krainy wolnej od zarazy. Rozpoczyna się exodus, a przewodzi mu jeden człowiek... Film oparty jest na dość złożonej i symbolicznej fabule, obrazującej dramaturgię ludzkiego życia, nieuchronność pewnych życiowych zdarzeń.
"Podczas pobytu we Włoszech miałem okazję zwiedzać rzymskie katakumby - miejsce pogrzebu pierwszych chrześcijan - dawne kopalnie tufu, których korytarze zużytkowane zostały na miejsca pochówku dla tych, którzy wierząc w zmartwychwstanie nie chcieli, zgodnie z rzymskim obyczajem, zostać skremowani. Te imponujących rozmiarów tajemnicze podziemia, plątanina ciemnych i ponurych tuneli, były pierwszym impulsem do rozmyślań nad scenariuszem filmu" - opowiada Grzegorz Jonkajtys, reżyser i producent filmu.
Podziemne "miasta umarłych" zainspirowały reżysera przede wszystkim wizualnie. Wydrążone w chropowatych ścianach prostokątne groby, coś na kształt plastra miodu, usytuowane na różnych poziomach, od razu ukształtowały obraz wnętrza statków. Istotą plastyki postaci jest świadomie wykreowana przez reżysera nienaturalność, kontrastująca z rzeczywistą scenografią. Ważnym elementem filmu są efekty dźwiękowe. Każdy najmniejszy ruch, przełknięcie śliny, muśniecie dłonią po nieogolonej twarzy poparte jest odpowiednio silnie zaakcentowanym dźwiękiem. Oddech bohatera często przejmuje rolę narracyjną. Poprzez tempo i intensywność eksponuje emocje targające jego umysłem w poszczególnych ujęciach. Dużo czasu zajęło wyodrębnienie właściwych wdechów i wydechów spośród setek nagranych. Jednak największym wyzwaniem, jak twierdzi Adam Skorupa odpowiedzialny w filmie za dźwięk, było dźwiękowe ożywienie komórek wirusa widzianych przez mikroskop.
Film powstał przy użyciu niekonwencjonalnej techniki realizacji filmów animowanych. Całość bazuje na ręcznie wykonanych makietach, które zostały sfotografowane przy użyciu aparatu Nikon D70s. Do ujęć ruchomych użyto systemu Motion Control, który umożliwia wielokrotnie powtarzanie tego samego ruchu kamery przy idealnym zachowaniu jej trajektorii. Wykorzystanie tego systemu umożliwiło wykonanie poszczególnych ujęć w kilku różnych wariantach oświetlenia. Dzięki takiemu rozwiązaniu można było w dowolny sposób w komputerowej scenie zasymulować jej naturalne oświetlenie. Do tak otrzymanego "sfotografowanego" materiału, przy użyciu oprogramowania 3D do makiet dodano cyfrowe postacie i elementy.
Arka, Polska 2007. Scenariusz i reżyseria: Grzegorz Jonkajtys, graficy 3D: Steve Arguello, Alex Federici, Joe Hoback, Kevin Hoppe, Szymon Kaszuba, Grzegorz Krzysik, Sławomir Latos, Votch Levi, Olek Łyżwański, Radosław Nowakowski, Bartosz Opatowiecki, Akira Orikasa, Marcin Pazera, Piotr Rusnarczyk, Aaron Singer, Bartosz Tomaszewski, Piotr Tomczyk, Gabriel Vargas, animatorzy postaci: Grzegorz Jonkajtys, Grzegorz Kukuś, Łukasz Muszyński, Tracy Irwin, domalówki: Damian Bajowski, Lei Jin, Krzysiek Kamrowski, Paweł Lewandowski, Marcin Pazera, Maria Strzelecka, R&D: Adam Wierzchowski, makiety: Marcin Kobylecki, Tomas Mayer, muzyka: Paweł Błaszczak, Adam Skorupa, efekty dźwiękowe: Adam Skorupa, udźwiękowienie kinowe: Tomasz Sikora, Piotr Knop, wsparcie IT: Tomasz Kruszona, Piotr Gętka, Danny Torres, Michael Torres. Producenci: Grzegorz Jonkajtys, Marcin Kobylecki, koproducent: Jarek Sawko, Piotr Sikora (Platige Image), producent wykonawczy: Marcin Kobylecki, asystent produkcji: Marta Staniszewska. Czas trwania: 8 min.
Nagrody:
- 2007 - Nagroda Główna "Srebrny Lajkonik" dla najlepszego filmu animowanego w Konkursie Krajowym Krakowskiego Festiwalu Filmowego; Award of Distinction dla Grzegorza Jonkajtysa na Prix Ars Electronica (Austria); nagroda dla najlepszego filmu animowanego na SIGGRAPH Computer Animation Festival w Los Angeles; nagroda za reżyserię dla Grzegorza Jonkajtysa na międzynarodowym festiwalu animacji "Animanima" w Čačak (Serbia); nagroda dla najlepszego filmu krótkometrażowego na International Film Festival Molodist w Kijowie; nagroda dla najlepszego filmu animowanego w konkursie międzynarodowym Międzynarodowego Festiwalu Filmów Krótkometrażowych w Teheranie; nagroda dla najlepszego filmu animowanego na Tirana International Film Festival (Albania); nagroda dla najlepszego filmu animowanego na Festiwalu Filmów Krótkometrażowych w Budapeszcie;
- 2008 - nagroda dla Grzegorza Jonkajtysa na Tokyo International Anime Fair.
Źródło: Materiały prasowe producenta.