W listach Jarosława Iwaszkiewicza do córek zawartych jest kilka epok: historycznych, życia jednej rodziny, życia nadawcy i adresatek. Jest to korespondencja z okresu międzywojennego, lat okupacji i PRL-u, ale wewnętrzne cezury znaczą w niej również wydarzenia rodzinne, rytm dzieciństwa, młodości, dojrzałości i starości...
"Marysieńko złota...", "Kochana Teresko..." - tak zaczynają się zebrane w tej książce listy. Kończy je podpis nadawcy: "Tajta", "Ojciec", "Jarosław". W listach
Jarosława Iwaszkiewicza do córek zawartych jest kilka epok: historycznych, życia jednej rodziny, życia nadawcy i adresatek. Jest to korespondencja z okresu międzywojennego, lat okupacji i PRL-u, ale wewnętrzne cezury znaczą w niej również wydarzenia rodzinne, rytm dzieciństwa, młodości, dojrzałości i starości. Iwaszkiewicz potrafił docenić i starał się pielęgnować relacje łączące go z najbliższymi. Pisał do córek z Rabki i Kopenhagi, Sandomierza i Santiago de Chile, Gorzekałów i Rzymu. Dzięki tym listom na moment lektury stajemy się również domownikami na Stawisku. Wchodzimy do domu, którego atmosferę, daleką nieraz od sielanki, kształtowały indywidualności wszystkich jego mieszkańców: Anny i Jarosława Iwaszkiewiczów, ich córek, wnuków, bliższych i dalszych krewnych, przyjaciół-artystów. Listy do córek Jarosława Iwaszkiewicza są jak ten dom i ta rodzina. Zwyczajne i jedyne w swoim rodzaju.
"Listy Jarosława Iwaszkiewicza do córek czytać można na kilka sposobów. Wpierw jako wgląd w najbardziej intymną sferę życia pisarza. Iwaszkiewicz jawi się tutaj jako niezwykle troskliwy ojciec, a następnie dziadek. (...) Pośrednio wprowadza ta korespondencja w nierzadko dramatyczne losy Stawiska, które stanowi swoisty mikrokosmos. (...) Opisana przez pisarza gęsta sieć rozmaitych współzależności dużo mówi o ludzkiej naturze. (...) Prawdziwy podziw budzą niesłychanie precyzyjne i skrupulatne przypisy do tej korespondencji. Dzięki nim przed czytelnikiem otwiera się jeszcze jedna możliwość odczytania książki – jako swego rodzaju dramatycznej opowieści o dziejach przedwojennej polskiej inteligencji, ujmowanych z nieoczekiwanej i oryginalnej perspektywy – od strony kulis oficjalnego jej życia." (Z recenzji prof. dr hab. Aleksandra Fiuta)
"W ogromnym bloku tekstów pozostawionych przez Jarosława Iwaszkiewicza zbiór listów do córek stanowi zespół zasadniczy, bogaty i cenny z wielu względów. Listy te pisane były przez ponad pół wieku – pierwsza korespondencja pochodzi z drugiej połowy lat dwudziestych dwudziestego wieku, ostatnie zdania zapisał Iwaszkiewicz tuż przed śmiercią, w roku 1980. (...) Tom ów dla badaczy twórczości Jarosława Iwaszkiewicza, dla historyków literatury dwudziestego wieku, dla wszystkich zainteresowanych kulturą minionego stulecia, wreszcie dla miłośników i czytelników prozy pisarza jest lektura cenną i satysfakcjonującą. Ogrom informacji zawarty w listach ogarnia życie artystyczne i towarzyskie, w którym Iwaszkiewicz był obecny i czynny z taką intensywnością, jak chyba nikt z jego rówieśnych." (Z recenzji prof. dr hab. Andrzeja Zawady)
Opracował: Janusz R. Kowalczyk
- Jarosław Iwaszkiewicz
Listy do córek
PIW, Warszawa 2009
opracowali Anna i Radosław Romaniukowie
wydanie I, oprawa twarda, ilustracje czarno-białe
ISBN 978-83-06-03217-8