Otwarte: z wyjątkiem poniedziałków i trzeciej niedzieli miesiąca codziennie 10-18.
Centrum powstało z inicjatywy Andrzeja Wajdy i jego żony, znanej scenografki, Krystyny Zachwatowicz, którzy przeznaczyli na ten cel nagrodę Inamori Foundation Kyoto Prize, przyznaną w 1987 r. reżyserowi polskiemu za całokształt twórczości filmowej i teatralnej. W 1988 r. powstała w Krakowie (tzw. bratnim mieście Kyoto) Fundacja Kyoto-Kraków, zaś w Kyoto jej oddział, stawiający sobie za cel zebranie środków niezbędnych do wzniesienia budynku Centrum Sztuki i Techniki Japońskiej. W rezultacie, głównie dzięki zaangażowaniu wybitnych osobistości ze świata kultury, polityki i biznesu, a także rządu Japonii, oraz dzięki pomocy władz Krakowa, w 1994 r. Centrum rozpoczęło działalność - jego uroczystego otwarcia dokonali prezydent Lech Wałęsa i specjalnie z tej okazji przybyły do Polski książę Takamado z małżonką.
Nowoczesny, asymetryczny, wydłużony budynek Centrum, którego projektantem jest znany architekt japoński Arata Isozaki, łączy w sobie elementy budownictwa japońskiego i polskiego. Ściany wykończone są polskim piaskowcem, do polskiego budownictwa nawiązują też wewnętrzne konstrukcje z drewna i cegły, natomiast kompozycja i koloryt wnętrz mają charakter japoński. Dach, który naśladuje przecinające się fale, z jednej strony wkomponowuje budowlę usytuowaną na lewym brzegu Wisły w linię biegu rzeki, z drugiej zaś kojarzy się z wielką falą oceaniczną i drzeworytem Hokusai Wielka fala w Kanagawa, który znajduje się w zbiorach muzeum. Przy Centrum założono ogród japoński otoczony bambusowym zagajnikiem i drzewami wiśni, a w nim pawilon, gdzie odbywają się ceremonie tradycyjnego przygotowywania herbaty. W holu mieści się herbaciarnia, jest też sklepik z japońską porcelaną i zminiaturyzowanymi drzewkami bonsai (Centrum jest m.in. siedzibą Ogólnopolskiego Klubu Bonsai). Przed budynkiem znajduje się dekoracyjny basen, który zdobi nowoczesna rzeźba - dar wybitnej artystki japońskiej Aiko Miyawaki.
Centrum wybudowano dla zbiorów dawnej sztuki japońskiej Muzeum Narodowego w Krakowie, uważanych za jedne z najbogatszych na kontynencie europejskim (obecnie około 7000 obiektów). Trzon ich stanowi ofiarowana Muzeum w 1920 r. kolekcja Feliksa Jasieńskiego - zbieracza i propagatora kultury i sztuki Japonii w Polsce, autora esejów zatytułowanych Manggha (od słynnej serii albumów drzeworytniczych Manga Katsushiki Hokusai, które znajdują się w zbiorach Muzeum). Drzeworyty z portretami kobiet, aktorów, pejzażami, wizerunkami kwiatów i ptaków, scenami bitewnymi reprezentowane są w zbiorach najliczniej. Wśród pozostałych japoników zwracają uwagę drobne rzeźby z kości słoniowej i z drewna, pięknie dekorowane puzderka na lekarstwa, ozdobne guzy netsuke, wyroby z laki i brązu (wazony, lichtarze, posążki), ceramika, tkaniny, stroje i militaria - w tym zbroje z płytek stalowych powleczonych laką, słynne samurajskie miecze katana, gardy i inne ozdobne części rękojeści. Zbiory sztuki dawnej prezentowane są na wystawie stałej w Galerii Centrum (eksponaty są sukcesywnie zmieniane).
W salach wystaw czasowych pokazywana jest japońska sztuka współczesna i, przede wszystkim, współczesna technika Japonii (koleje, motocykle, sprzęt telekomunikacyjny, roboty itp.). Poza tym Centrum, które pełni nie tylko funkcje muzealne, ale też ośrodka wymiany kulturalnej między Polską i Japonią, organizuje koncerty, występy japońskich zespołów teatralnych, spektakle tańca butoh, pokazy sztuk walki kendo i aikido, pokazy kaligrafii, ikebany (sztuki układania kwiatów) i origami (sztuki układania papieru).
Muzeum Sztuki i Techniki Japonskiej "Manggha"
Oddział Muzeum Narodowego w Krakowie
ul. M. Konopnickiej 26
30-302 Kraków
Województwo małopolskie
Tel: (+48 12) 267 27 03, 267 37 53
Fax: (+48 12) 267 40 79
WWW: www.manggha.krakow.pl
Email: centrum@manggha.krakow.pl