Ten siłą rzeczy wyrywkowy zapis drogi twórczej Teatru Cricot 2 zaczyna się od wyjazdu do Florencji w styczniu 1979 r. w celu stworzenia nowego spektaklu, (powstało "Wielopole, Wielopole"), aż do śmierci jego twórcy 8 grudnia 1990 roku.
Wzorem innych genialnych i niepokornych artystów Kantor nie był wolny od zwyczajnie ludzkich słabości. Zagorzałych admiratorów jego twórczości należy więc przestrzec, że przy lekturze – fascynującej! – "Dziennika podróży z Kantorem" czeka ich niezgorszy szok.
Z kart książki niedwuznacznie wynika to, o czym dotąd szeptało się najwyżej kawiarniane anegdoty. Wielki artysta nie miał łatwego charakteru. Jego wyobraźnia, tak zbawienna na scenie, miała swój negatywny rewers – dla zespołu współpracowników mistrz był prawdziwym tyranem. Rzadko która próba przebiegła bezkonfliktowo.
Poszczególne pomysły rodziły się w ciężkich bólach, drogą żmudnych ćwiczeń, a aktorzy i pracownicy zaplecza technicznego poddawani byli przez Kantora nieustannej presji psychicznej. Z jego strony towarzyszyły im najczęściej nieuzasadnione pretensje, groteskowe pomówienia, inwektywy. Ofiarą mógł paść każdy. Nie wszyscy to wytrzymywali. Niektórzy przed terrorem mistrza ratowali się np. ucieczką w alkohol, co dokumentują wzmianki o niedyspozycjach członków zespołu, nie wykluczając samych autorów.
Największa erupcja twórczości teatralnej Tadeusza Kantora przypadła na lata, kiedy jego siły żywotne były już na wyczerpaniu. Jednocześnie na życiu twórczym mistrza głębokim cieniem kładła się skomplikowana sytuacja osobista. Znaczącą rolę odgrywała tu osoba młodej absolwentki teatrologii, która w połowie lat 80. zasiliła zespół teatru Cricot 2.
Bliźniacy Kantora – jak zwykło się potocznie określać braci Janickich – nie skupiają się jedynie na skandalach i konfliktach. Przeciwnie, z pozycji uczestników i świadków z kronikarską zapobiegliwością odnotowują wszelkie postępy w pracy nad scenami ostatnich wielkich widowisk Cricot 2.
Spośród książek o Kantorze i jego teatrze ta jawi mi się jako szczera. W niczym nie kwestionując obrazu genialnego twórcy, odsłania jego prawdziwie ludzkie cechy.
- Wacław i Lesław Janiccy
"Dziennik podróży z Kantorem 1979–1990"
wydawnictwo: Znak, Kraków 2000
wymiary: 170 x 244 mm
liczba stron: 360
oprawa: twarda
ISBN 83-7006-836-7