Spektakl w reżyserii Łukasza Wiśniewskiego, premiera w Teatrze Nowym im. Tadeusza Łomnickiego w Poznaniu 13 marca 2009 roku.
W Teatrze Nowym w Poznaniu Łukasz Wiśniewski reżyseruje Udając ofiarę Braci Presniakow, jednych z najbardziej znanych na świecie współcześnych dramaturgów rosyjskich. Dramaty Presniakowów grane są z powodzeniem na wielu kontynentach, zarówno w Europie, Ameryce, jak i w Australii. Światowa prapremiera sztuki Udając ofiarę odbyła się w 2003 roku na festiwalu w Edynburgu, w Polsce do tej pory doczekała się tylko jednej premiery (w warszawskim Teatrze Współczesnym). Poznańska premiera odbędzie się 12 marca.
Wala, współczesny trzydziestolatek po filozofii i dziennikarstwie, pracuje jako statysta podczas policyjnych rekonstrukcji zdarzeń na miejscu przestępstw. Kiedy kolejni mordercy opowiadają ekipie śledczej o okolicznościach zabójstw, Wala wciela się w ich ofiary, raz udając kobietę, która podobno przypadkiem wypadła przez okno, kiedy indziej utopioną na basenie dziewczynę, wreszcie nielubianego kolegę zastrzelonego na balu absolwentów. Jednocześnie Wala żyje w surrealnym przekonaniu, że śmierć jego ojca została spowodowana - jak w Szekspirowskim Hamlecie - przez jego matkę i wuja, który teraz być może spróbują pozbyć się także i jego. Wali towarzyszy Duch ojca, zacierając w jego świadomości granice pomiędzy tym, co się dzieje naprawdę, a tym, co jest tylko iluzją prowadzącą go na skraj obłędu.
Życie Wali, pełne pozorów i niedorzeczności, sprowadza się do wielkiej ucieczki przed światem i ludźmi, nawet jego dziwaczna, niepoważna praca jest przede wszystkim próbą oswojenia jego lęku przed śmiercią. Wala, jako doskonałe exemplum współczesnego, zagubionego, udającego wszystko przed samym sobą i innymi człowieka, jest także naszym przewodnikiem po świecie, w którym dekonstrukcja podstawowych zadań, norm i obyczajów przekracza granice absurdu budząc jednocześnie gorzki śmiech i grozę.
Mieszając gatunki i style, łącząc absurd sytuacji i czarny humor z głęboką refleksją nad bolesną otchłanią ludzkiego nieszczęścia, wyobcowania i samotności, Bracia Presniakow opowiadają współczesną historię o pozbawionym zasad świecie, w którym nic nie jest już takie, jakie się wydaje lub jakie być powinno, a jedyną niepodważalną prawdą i ostatecznością jest śmierć.
Udając ofiarę to rodzaj przerysowanego, komediowego, metafizycznego kryminału, w którym tak naprawdę nie chodzi już o to, kto zabił i dlaczego, tylko o to, co stało sięi ze światem i ludźmi. W sztuce Braci Presniakow rekonstrukcje zdarzeń stają się w gruncie rzeczy jedną wielką wizją lokalną w sprawie okoliczności i sensu życia, śmierci i świata.
Autorzy nazywają swą sztukę "łobuzerską parafrazą Hamleta", z którego czerpią pewien rys fabularny. Sztuka Szekspira stanowi dla nich literacki i kulturowy punkt odniesienia. Presniakowowie przekształcając wątki i sensy z Hamleta transportują je na grunt współczesnej, zawadiackiej opowieści.
W Udając ofiarę mieszają się rzeczywistości i plany opowiadania, to co przerysowane i śmieszne sąsiaduje z bolesną, niemalże naturalistyczną wiwisekcją ludzkich lęków, pragnień i instyntktów. Doskonałość tej sztuki polega także na tym, że jej nieoczywista struktura i jej niejednorodna stylistyka stanowią nierozerwalną całość z jej sensem, stanowiąc fantastyczne wyzwanie dla materii teatru. (Łukasz Wiśniewski,
- Bracia Presniakow, Udając ofiarę, przekład: Agnieszka Lubomira Piotrowska, reżyseria: Łukasz Wiśniewski, scenografia: Szymon Gaszczyński, kostiumy: Aleksandra Grudzińska, opracowanie muzyczne: Agata Jagniątkowska. Występują: Nikodem Kasprowicz, Mirosław Kropielnicki, Gabriela Frycz, Cezary Łukaszewicz, Daniela Popławska, Marta Szumieł, Mariusz Puchalski, Waldemar Szczepaniak, Mandar Purandare (gościnnie), Ildefons Stachowiak, Maria Rybarczyk, Witold Dębicki, Bożena Borowska, Wojciech Deneka. Premiera w Teatrze Nowym im. Tadeusza Łomnickiego w Poznaniu 13 marca 2009 roku.
Styl wyświetlania galerii
wyświetl slajdy