"Po '(A)pollonii' potrzebowałem rekonwalescencji, zanim nabrałem ochoty na coś nowego - mówi Krzysztof Warlikowski. - Przez przypadek wpadł mi w ręce niedawno odkryty tekst Koltèsa. Wcześniej robiłem jego najlepsze rzeczy: 'Roberto Zucco' i 'Zachodnie wybrzeże'. 'Nickel Stuff' wydał mi się interesujący jako coś niedoskonałego, otwartego, co zostawia dużo miejsca dla reżysera takiego jak ja, który potrzebuje teraz więcej wolności w odnalezieniu się w tekście."
Nickel Stuff jest opowieścią o chłopaku, który pracuje w supermarkecie, a w nocy tańczy w klubie. Decyzja porzucenia tego zajęcia popycha go do zbrodni. Czytając tekst reżyser zauważył paralele do twórczości i biografii Kafki. Do jego Procesu odwołuje się także Coetzee.
"Coetzee wsadza bohaterkę w sytuację kafkowską - pokazuje człowieka pod bramą, który chce się dostać na drugą stronę. Przed bramą jest strażnik, który odmawia człowiekowi przejścia. Elizabeth Costello może przejść przez bramę, jeśli złoży deklarację o wierze. Coetzee w ten sposób próbuje się zmierzyć z mitem literackim Kafki zaczerpniętym z Biblii. Z kolei dla bohatera Koltèsa taką bramą jest morderstwo. We wszystkich tych tekstach chodzi o winę" - wyjaśnia reżyser.
Widowisko Nowego Teatru w Warszawie powstało w koprodukcji z: Théâtre de l'Odéon, Paryż; Théâtre de la Place, Liège; La Comédie de Clermont-Ferrand–Scène Nationale, Clermont-Ferrand; Hebbel am Ufer, Berlin. Prezentowane było na zagranicznych scenach, spotkało się z pozytywnym odbiorem polskiej i międzynarodowej publiczności. Aneta Kyzioł na łamach tygodnika "Polityka" recenzowała:
"Powrót do motywów z poprzednich spektakli, artyści jako bohaterowie, kończące spektakl wprost zadawane pytanie o wiarę i jej przedmiot – najnowsze przedstawienie Warlikowskiego jest rodzajem medytacji reżysera nad problemami, które nurtują go od lat. Stąd liczne powtórzenia, niespieszny rytm, zapętlenia. Wszystko to powoduje, że trwający cztery i pół godziny „Koniec” jest jednocześnie spektaklem wciągającym i nużącym, perfekcyjnie zrealizowanym (aktorstwo, scenografia Małgorzaty Szczęśniak!) i drażniącym, delikatnym jak piękny sen i ciężkim jak nocny koszmar."
A Joanna Derkaczew w Gazecie Wyborczej zauważyła:
" Koniec" Krzysztofa Warlikowskiego to podróż po snach, lękach i kompleksach reżysera. Powolna, męcząca, duszna. Nie ma tu spójnego traktatu, jak w "(A)pollonii", ale bardzo osobiste, intensywne szperanie we własnych trzewiach"
Do twórców spektaklu trafiły też nagrody: Nagroda Zelwerowicza przyznawana przez miesięcznik „Teatr” dla Ewy Dałkowskiej i Marka Kality oraz Feliks Warszawski dla Ewy Dałkowskiej.
- Koniec, na podstawie Nickel Stuff Bernarda-Marie Koltèsa, Procesu i Myśliwego Grakchusa Franza Kafki oraz Elisabeth Costello Johna Maxwella Coetzeego adaptacja: Krzysztof Warlikowski, Piotr Gruszczyński, przy współpracy: Wojciecha Kalarusa; reżyseria: Krzysztof Warlikowski; scenografia i kostiumy: Małgorzata Szczęśniak; muzyka: Paweł Mykietyn; reżyseria świateł: Felice Ross; choreografia: Claude Bardouil; wideo: Denis Guéguin; występują: Stanisława Celińska, Magdalena Cielecka, Ewa Dałkowska, Wojciech Kalarus, Marek Kalita, Mateusz Kościukiewicz, Zygmunt Malanowicz, Maja Ostaszewska, Magdalena Popławska, Jacek Poniedziałek, Anna Radwan-Gancarczyk, Maciej Stuhr i inni; muzycy: Paweł Bomert, Paweł Stankiewicz, Fabian Włodarek; premiera (w Farat Film Studio, ul. Notecka 22): 30 września 2010;
- Nowy Teatr
ul. Madalińskiego 10/16; 02-513 Warszawa
p.o. dyrektora naczelnego: Karolina Ochab
dyrektor artystyczny: Krzysztof Warlikowski
tel. (+48 22) 849 35 53
fax (+48 22) 849 35 51
e-mail: sekretariat@nowyteatr.org
www.nowyteatr.org
Źródło: informacje prasowe, www.nowyteatr.org, Polityka, Gazeta Wyborcza