Polska lat 90., Warszawa. Dwaj przyjaciele i wspólnicy w interesach, dwudziestokilkulatkowie Adam i Stefan, postanawiają rozkręcić większy biznes.
Myślą o utworzeniu montowni skuterów, ale bank odmawia im pożyczki, uznając ich finansowe zabezpieczenia za niedostateczne. Adam i Stefan są zdruzgotani. Kiedy więc spotykają Gerarda, dawnego kolegę z podwórka, który w zamian za prowizję oferuje im pomoc w znalezieniu wiarygodnego gwaranta pożyczki, uznają to za szansę dla siebie. Do układu nie dochodzi, ale Gerard żąda zwrotu "kosztów", jakie miał ponoć ponieść - w sumie kilku tysięcy dolarów. Adam i Stefan nie chcą o niczym słyszeć, ale wtedy Gerard przemocą odbiera swój "dług". Następnego dnia informuje dwójkę przyjaciół, że żadnej spłaty nie było i że nadal czeka na zwrot należnej mu sumy. Tak właśnie zaczyna się egzekucja długu nie do spłacenia.
Gerard kolejnymi groźbami, szantażem i fizycznym nękaniem stopniowo odbiera Adamowi i Stefanowi wszystko, co mają. W końcu przychodzi chwila, kiedy niedoszli biznesmeni nie mają już czym płacić ani dokąd uciec. Są osaczeni. Rozpaczliwie szukają wyjścia z sytuacji. Po trzech miesiącach, jakie minęły od pierwszego spotkania Adama i Stefana z Gerardem, policja wyławia z Wisły dwa ciała bez głów... Scenariusz filmu został oparty na faktach.
"(...) Siła oddziaływania 'Długu', niepokój, który wychodzi za nami z kina na ulicę, jak po 'Krótkim filmie o zabijaniu', wynika z ukrytego znaczenia, jakie ten film niesie. (...) Anatomia morderstwa - szantażu, prześladowania, krwawego odwetu i tego, co potem - przeraża swoją zwyczajnością. Ta zbrodnia dzieje się wśród ludzi podobnych do nas, jest naturalnym wynikiem sytuacji. Groza objawia się niepostrzeżenie w świecie modnych pubów, eleganckich sklepów, banków ze szkła i marmuru, szpanu nowych czasów, zielonej herbaty i wiecznie odchudzających się dziewcząt. Bandyta jest w środku tego świata. Nie różni się od nas wyglądem ani zachowaniem. Ale najstraszniejsze jest to, że tym bandytą okazujemy się my sami!" (Tadeusz Sobolewski "Gazeta Wyborcza")
"(...) 'Dług' ma wszystkie cechy dobrego thrillera: jest tu zagadka, jest szybkie tempo następujących po sobie zdarzeń, są też zaskakujące zwroty akcji i rosnące napięcie. Ma też najlepsze cechy filmu psychologicznego. Znakomicie pokazuje, jak w bohaterach narasta poczucie zagrożenia, jak pęcznieje w nich strach, który wzmocniony poczuciem totalnej - trudno tu o lepsze słowo - bezradności zmienia się w pewnej chwili w desperację. Jest wreszcie 'Dług' porządnym filmem obyczajowym, rzetelną fotografią przepoczwarzającej się Polski, gdzie wszystko jest w ruchu, gdzie wszyscy próbują znaleźć swoje miejsce, gdzie toczy się jakaś gra, której reguły nie do końca są jasne." (Lech Kurpiewski, "Film")
- Dług, Polska 1999. Reżyseria: Krzysztof Krauze, scenariusz: Krzysztof Krauze, Jerzy Morawski, zdjęcia: Bartosz Prokopowicz, scenografia: Magdalena Dipont, muzyka: Michał Urbaniak, montaż: Krzysztof Szpetmański (Editon Studio). Producent: Juliusz Machulski. Występują: Robert Gonera (Adam Borecki), Jacek Borcuch (Stefan Kowalczyk), Andrzej Chyra (Gerard Nowak), Cezary Kosiński (Tadeusz Frei), Joanna Szurmiej (Basia, narzeczona Adama), Agnieszka Warchulska (Jola, dziewczyna Stefana), Joanna Kurowska (Ania, ciężarna leżąca w szpitalu wspólnie z Basią), Sławomira Łozińska (matka Adama), Krzysztof Gordon (ojciec Adama), Przemysław Modliszewski ("Młody", pomocnik Gerarda), Maria Robaszkiewicz (matka Basi), Edyta Bach (Joanna, siostra Adama), Jakub Bach (Jurek, siostrzeniec Adama), Katarzyna Trzcińska (żona Gerarda). Produkcja: Studio Filmowe Zebra, Canal+, ITI Cinema, kolor, 97 min.
Nagrody:
- Grand Prix - Złote Lwy Gdańskie dla najlepszego filmu oraz nagrody za muzykę, pierwszoplanową rolę męską dla Andrzeja Chyry oraz nagroda dziennikarzy na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni, 1999;
- Paszport "Polityki" - nagroda kulturalna tygodnika "Polityka" za reżyserię "filmu, który jako pierwszy skomplikowanej rzeczywistości lat 90. spłaca wszelkie należności";
- Nagroda Główna Festiwalu "Najnowsze Kino Polskie", Wrocław 1999;
- Orły - Polskie Nagrody Filmowe - za najlepszy film, reżyserię, scenariusz, pierwszoplanową rolę męską (Robert Gonera) i drugoplanową (Andrzej Chyra), 2000;
- "Jańcio Wodnik" - nagroda główna oraz nagroda za muzykę na Ogólnopolskim Festiwalu Sztuki Filmowej "Prowincjonalia", Września 2000;
- Nagroda za reżyserię na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Filadelfii, 2001.