Utwory Agaty Zubel wykonuje Klangforum Wien, pod kierownictwem Clementa Powera, towarzyszy im kompozytorka, wykonująca partie wokalne. Znajdziemy tu kompozycje na podstawie poezji Wisławy Szymborskiej (''Labirynt''), Czesława Miłosza (''Aforyzmy na Miłosza''), Samuela Becketta (''NOT I'') i jeden utwór instrumentalny (''Shades on Ice'').
''Poezja brzmi w mojej wyobraźni'' - przeczytaj rozmowę Culture.pl z Agatą Zubel
Album otwiera ''Labirynt'' (2011) na głos sopranowy (lub mezzosopranowy), flet basowy, trąbkę, saksofon tenorowy (lub klarnet basowy) i kontrabas do słów Wisławy Szymborskiej (w wersji angielskiej, wiersz został świetnie przełożony przez Clare Cavangh i Stanisława Barańczaka). Utwór został zamówiony przez Instytut Polski w Tel Awiwie, po raz pierwszy został wykonany 14 maja 2012 roku w Jerozolimie podczas koncertu ''Polish Connections'' przez kompozytorkę i Meitar Ensemble pod batutą Guya Federa.
''W partii wokalnej wykorzystuje efekty sprechgesangu, rozmaite szepty i westchnięcia, w partiach instrumentalnych, amplifikowanych – wszelkie możliwości barwowe. Duże znaczenie ma w tym utworze cisza – nagłe pauzy, które dają szansę na wybrzmienie wszystkim dźwiękom.'' - pisała o utworze Anna Weber. ''Jednym z charakterystycznych gestów, typowych dla twórczości Zubel, jest sublimacja głosu w instrumentalnej fakturze muzyki, najczęściej w rytmicznym unisono z instrumentami'' – pisał Adrian Thomas.
''Aforyzmy na Miłosza'' powstały na zamówienie festiwalu Sacrum Profanum z okazji obchodów roku Czesława Miłosza, który wypadał w rocznicę obchodów setnych urodzin poety. Teksty wykorzystane w utworze zostały zaczerpnięte z całego dorobku Miłosza, usłyszymy tutaj zarówno fragmenty jego wierszy jak i prozy. W ''Aforyzmach...'' usłyszymy sopran solo, kwintet smyczkowy, perkusję, flet, klarnet, klarnet basowy, trąbkę i akordeon. Prawykonanie odbyło się 15 września 2011 na Festiwalu Sacrum Profanum, na koncercie w Muzeum Inżynierii Miejskiej. Partię solową wykonała osobiście Agata Zubel, orkiestrę Klangforum Wien poprowadził Clement Power.
''Wybrany przez kompozytorkę materiał tekstowy w metaforyczny sposób traktuje o człowieczeństwie, ludzkim powątpiewaniu, demaskuje towarzyszące współczesnemu człowiekowi problemy egzystencjalne – pisze Aleksandra Masłowska w eseju na temat twórczości Agaty Zubel – W niezaskakujących pod względem opracowania wokalno-instrumentalnych Aforyzmach Zubel, co być może jest wyrazem pokornej estymy dla poezji polskiego neoklasyka, muzyka istnieje dla tekstu, wydobywa jego sens, kreuje aurę''.
''Shades of Ice'' to utwór napisany na klarnet amplifikowany, wiolonczelę i elektronikę, jest jedynym utworem pozbawionym głosu, który znalazł się na płycie wydanej przez KAIROS. Utwór został zamówiony przez orkiestrę kameralną London Sinfonietta, jako część cyklu ''Sonic Exploration''. Po raz pierwszy wybrzmiał 20 października 2011 roku w Londynie, wykonywali go Mark van de Wiel i Tim Gill. Jest to muzyczne przedstawienie fascynacji kompozytorki islandzkim krajobrazem, w szczególności lodowcem Vatnajökull – największym lodowcem Europy. ''To najbardziej ''obrazowy'' utwór jaki napisałam'' mówi Agata Zubel.
''Pamiętam taki utwór Heleny Tulve o topnieniu góry lodowej, ale on był z orkiestrą i didgeridoo, u Agaty Zubel zaś są tylko dwa wzmocnione instrumenty, które są w stanie opisać największy lodowiec Islandii – i rzeczywiście w tych brzmieniach jest coś lodowatego i migotliwego'' – pisała Dorota Szawarcman.
Album zamyka kompozycja tytułowa, ''NOT I'' na głos, zespół instrumentalny i elektronikę Agata Zubel napisała w 2010 roku. Kompozycja została już wielokrotnie nagrodzona, między innymi na Trybunie Kompozytorskiej UNESCO w Pradze, otrzymała także pierwszą w historii Nagrodę Polonica Nova. ''Wydaje mi się, że nagrody ani mi nie przeszkadzają, ani nie pomagają. Choć to bardzo miłe, bo to potwierdzenie, że to co robimy, ma jakiś oddźwięk'' – komentowała swoje sukcesy kompozytorka.
''Muzyczny świat Agaty Zubel to wyrafinowana wyobraźnia, drapieżność brzmień, błyskotliwość, ostrość dowcipu. Wśród polskich kompozytorów współczesnych Zubel zdecydowanie wysuwa się na czoło'' – pisała na łamach Polityki Dorota Szwarcman.
Źródła: Książeczka dołączona do płyty Agaty Zubel ''NOT I'' autorstwa Adriana Thomasa, ''Wizytówka Agaty Zubel'' autorstwa Aleksandry Masłowskiej na portalu Meakultura, PWM, recenzja ''NOT I'' autorstwa Doroty Szwarcman, opr. fl