W zbiorze wierszy "Te Deum" Tadeusza Dąbrowskiego ton religijnej medytacji splata się z tematyką miłosną. Poezja przeistacza się w czuły aparat, za pomocą którego autor utrwala chwile "troskliwej nieobecności" Boga i zbliżenia ukochanej kobiety. Czwarty tom wierszy młodego gdańskiego poety przypomina serię artystycznych ujęć łączących dystans wobec świata z radością czerpaną z życia. Rozdzielczość poetyckich fotografii przybliża czytelnikom metafizyczny i zmysłowy wymiar rzeczywistości, pozostawiając w obrębie wersów obszar, który mogą zapełnić własnymi pytaniami.
"Tom 'Te Deum' jest raczej luźnym zbiorem pojedynczych wierszy niż spójną, pracowicie uporządkowaną całością. […] Tom otwiera świetny 'Czworobok'. Rozpoczyna się on złowieszczym mottem z Księgi Ezechiela: 'Przychodzi prędki poranek na cię, o obywatelu ziemi!', a kończy zdaniem: 'Wstaję, budzę się, włączam telewizor; świat / wraca do początku'. Pomiędzy mottem a zakończeniem budzący się człowiek pozostaje w rzeczywistości wizji, między snem a jawą. Przypomina to nieco znaną scenę z początku 'W poszukiwaniu straconego czasu', kiedy przebudzający się Marcel wyławia powoli z kłębiących się w nim wspomnień i z pierwszych odczuć zaspanego ciała rzeczywistość pokoju, w którym się znajduje. Także w 'Czworoboku' świat realny, ten, który wróci do początku po włączeniu telewizora, wykluwa się z półsennych wizji. I – jak u Prousta – osią realności jest ciało bohatera, który odwracając się na drugi bok zmienia cały porządek świata.
Takich onirycznych wierszy jest w tomie parę – poza 'Czworobokiem' na przykład 'Łąka' czy 'Pogoń' – i należą one do najlepszych. Dąbrowski przyznaje przecież wprost, że 'Dojrzewanie do siebie / to poszukiwanie / tylko ze snów znajomej / oazy na obcej pustyni' ('Nie wiem kim jestem...'). Ta wizyjna, oniryczna rzeczywistość jest trochę bajkowa, trochę mitologiczna. Zwykłe przedmioty stają się – ale na tym należy zakończyć porównanie z niektórymi znanymi wierszami Białoszewskiego – krążącymi planetami, a drobne wydarzenia uzyskują szczególną doniosłość. Jazda pociągiem osobowym staje się wędrówką ('Liść w kapturze'), a zepsuty serek topiony tajemniczym znakiem ('Pogoń'). Na poziomie języka to fragmenty bardzo 'gęste', najeżone mnóstwem rzeczowników i przymiotników.
Ale gdzie wobec tego w nowym tomie Tadeusza Dąbrowskiego jest miejsce na Boga? I skąd tytuł: 'Te Deum'? Otóż jest tu wiele wierszy wprost dotykających problematyki niełatwej wiary, grzechu i śmierci, będących świadectwem bardzo osobistej relacji z Bogiem; pojawia się także Bóg filozofów, różniący się od człowieka tym, że 'myśli i myśli, że / myśli, jednocześnie' ('Ojciec'). Ale ów Deus, do którego kierowane są wiersze poety, to chyba Bóg z wiersza o wiele mówiącym incipicie 'Bóg nie odsunął się...'. Jego 'troskliwa nieobecność' jest 'zatrzymanym na chwilę oddechem'. 'Ten / bezdech to twoje życie' – dodaje Tadeusz Dąbrowski. A resztę ma na końcu języka."
[Zofia Król, "Na końcu języka", "Tygodnik Powszechny", 20 grudnia 2005]
Tadeusz Dąbrowski – urodzony w 1979 roku poeta, eseista, krytyk, redaktor dwumiesięcznika literackiego "Topos". Publikował między innymi w: "Tygodniku Powszechnym", "Polityce", "Gazecie Wyborczej", "Zeszytach Literackich", "Chimerze", "Twórczości", "Odrze", "Res Publice Nowej" oraz w prasie zagranicznej (wybór): w "The New Yorker", "American Poetry Review", "Boston Review", "Agni", "Ploughshares", "Harvard Review", "Tin House", "Poetry Daily", "Guernica", "The Common", "Poetry International", "Crazyhorse", "Arc Poetry Magazine", "Poetry Review", "Poetry London", "The Reader", "Shearsman", "Other Poetry", "Poetry Ireland", "Poetry Wales", "Akzente", "Sprache im technischen Zeitalter", "manuskripte", "Lichtungen".
Tłumaczony na kilkanaście języków.
Stypendysta Yaddo (USA, 2015), Omi International Arts Center (USA, 2013), Vermont Studio Center (2011), Literatur Lana (2011), Internationales Haus der Autoren Graz (2008), Ministra Kultury RP (2007, 2010), Literarisches Colloquium Berlin (2006, 2012), Marszałka Województwa Pomorskiego (2005, 2008, 2013), Miasta Gdańska (2013) oraz Baltic Centre for Writers and Translators (Visby, 2004, 2010). Laureat Horst Bienek-Preis (2014), Nagrody Literackiej m.st. Warszawy (2014), Nagrody Kościelskich (2009), Hubert-Burda-Preis (2008), nagrody Splendor Gedanensis (2007), Nagrody Artystycznej GTPS (2007), Nagrody Miasta Gdańska dla Młodych Twórców (2002). Nominowany do Nagrody Literackiej NIKE (2010) i telewizyjnej Nagrody "Pegaza" (2002). Od Tadeusza Różewicza otrzymał Nagrodę Fundacji Kultury Polskiej (2006).
Uczestniczył w wielu spotkaniach autorskich i festiwalach w Polsce i na świecie (między innymi w Stanach Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii, Izraelu, Niemczech, Austrii, Szwajcarii, Szwecji, Danii, Słowenii, Serbii, Rumunii, w Indiach, we Włoszech, na Ukrainie, Litwie, Łotwie oraz Cyprze).
Autor książek poetyckich: "Wypieki" (1999), "e-mail" (2000), "mazurek" (2002), "Te Deum" (2005, 2008), "Czarny kwadrat" (2009) oraz "Pomiędzy" (2013). Wybory jego wierszy ukazały się w Niemczech ("Schwarzes Quadrat auf schwarzem Grund", 2010 – 6. miejsce w prestiżowym rankingu SWR-Bestenliste; "Die Bäume spielen Wald", 2014 – rekomendacja Lyrik-Empfehlungen), Stanach Zjednoczonych ("Black Square", 2011), na Ukrainie ("Чорний квадрат", 2013), w Hiszpanii ("Te Deum", 2016), Czechach ("Černý čtverec", 2015) i Estonii ("Te Deum", 2015). Redaktor "Antologii wierszy 1976–2006. Poza słowa" (2006). Mieszka w Gdańsku.
Obecnie przebywa w Szwajcarii na stypendium "Writer in Residence", ufundowanym przez Literaturhaus Zürich.
Źródło: Spaceofculture, Wydawnictwo a5, oprac. jrk