Oddany do użytku w 2010 roku, Artpunkt jest poddanym radykalnej metamorfozie... hotelem robotniczym z lat 70. XX wieku. Popadający w ruinę stary blok, niegdyś służący budowniczym pobliskiego teatru, zamienił się w przykuwający uwagę, nowoczesny obiekt. Monotonne elewacje architekci ukryli, nakładając na nie "drugą skórę" w postaci podświetlanych tafli szklanych. Budynek zwieńczono charakterystycznym, zielonym dachem, parter zaś dla kontrastu obłożono czarnymi płytami.
Co więcej - zaniedbane, podzielone na ciasne pokoje wnętrza udało się zamienić w pomieszczenia, dostosowane do potrzeb placówki kulturalnej, sale wystawowe, warsztatowe, przestrzenie do spotkań. Choć bezpośrednie sąsiedztwo Artpunktu stanowią historyczne kamienice, lekki, świetlisty gmach doskonale pasuje do nich, mimo swojej na wskroś nowoczesnej sylwetki.
Domiczowie mają na koncie także inne realizacje, związane z modernizacją obiektów już istniejących. W latach 2002-3 opracowali projekt adaptacji PRL-owskiego modernistycznego pawilonu, do niedawna mieszczącego stołówkę pracowniczą na potrzeby centrum szkoleniowo-konferencyjnego Urzędu Marszałkowskiego w Opolu. W tym horyzontalnym budynku powiększono okna, na elewacjach pojawiły się elementy wykończeniowe z drewna, zmodernizowano system komunikacji z główną siedzibą Urzędu, tworząc przyjazny użytkownikom, wygodny pawilon z zalanymi słońcem salami szkoleniowymi.
W 2009 roku zakończyła się w Brzeziu pod Opolem przebudowa pochodzącego z lat 70. budynku, mieszczącego garaże, warsztat oraz magazyny. Zaniedbany obiekt poprzemysłowy, dzięki ingerencji architektów zamienił się w biurowiec – siedzibę firmy z branży budowlanej. W minimalistycznej, nowoczesnej sylwetce biurowca trudno dopatrzyć się śladów stacji naprawczej samochodów...
W 2004 roku zakończyła się przebudowa zdewastowanego budynku dawnego przedszkola. Małgorzata Pizio-Domicz i Antoni Domicz na potrzeby Fundacji "Dom Rodzinnej Rehabilitacji Dzieci z Porażeniem Mózgowym" zniszczony pawilonowy obiekt zamienili w przyjazny i spełniający specyficzne wymogi Ośrodek Rehabilitacji Społecznej i Zawodowej. "Budynek z jednej strony wtapia się w otoczenie nie konkurując skalą, a z drugiej – wyróżnia się przeznaczeniem, rozwiązaniami przestrzennymi i materiałowymi" – pisał Antoni Domicz o projekcie. Dziś w jasnych, wykończonych drewnem przestrzeniach osoby niepełnosprawne mogą uczyć się samodzielności i zdobywać zawód.
W 2001 roku w centrum Opola powstała Biblioteka Diecezjalna Caritas. Instytucja mieści się w trzech połączonych ze sobą budynkach. Jeden z nich – biurowy – to wąska, ceglana kamieniczka, do której na potrzeby biblioteki dostawiono dwie nowe bryły. Obie gabarytami pasują do sąsiedniej zabudowy, są to jednak surowe, minimalistyczne bryły. Jedną wzniesiono ze szkła, drugą z betonu, ukrytego za stalowymi kratownicami. Lekko odchylające się od pionu, proste, pozbawione detalu bryły uzupełniły pierzeję historycznej zabudowy w odważny, oryginalny sposób.
Laureaci tegorocznej Honorowej Nagrody SARP pracują poza wielkimi ośrodkami – w mieście, które rzadko opisywane jest w kolorowych magazynach. Ich doskonałe realizacje udowadniają, że także poza dużymi ośrodkami można i warto tworzyć dobrą, przemyślaną, odpowiadającą potrzebom i kontekstowi architekturę.
Zobacz stronę internetową pracowni.
Autor: Anna Cymer, październik 2014